Zo. De Kerstboodschappen zijn al gedaan. Geheel tegen mijn gewoonte in stop ik het geld even in de zak van m’n jas. Ik moet mijn oppasmopsjes nog uitlaten, en het is bijna donker, dus het is even doorgaan nu.

Alle Kerstcadeaus zijn gekocht en ingepakt, dus geen zorgen meer

Geheel volgens gewoonte heb ik altijd een zakdoek in mijn zak. Het is niet dat ik een oude lekneus heb, het is meer dat ik m´n hele leven lang al m’n neus moet snuiten zodra het kouder wordt. De éne heeft dit, de ander dat – ik moet snuiten in de winter. Er valt prima mee te leven, maar er moet dus altijd een zakdoek in je zak.

De mopsjes zijn wat bewerkelijk om mee te lopen, en het is ook nog ’s een keer einde werkdag voor een hele ploeg die verderop iets hopelijks nuttigs aan het doen zijn met hele grote buizen die ze de grond in graven, dus er komen vaker dan normaal auto’s voorbij. Ik moet opletten met de familie Mops en met mijn eigen schatje Mira die er los bijloopt.

Terug thuis kom ik erachter, dat ik waarschijnlijk mijn neus gesnoten heb, want m’n zak is leeg

Met het trekken van m’n zakdoek is het geld er ook uitgevallen. Donders! Honderdvijfenzestig euro – ik dacht nog bij de supermarkt om slim te zijn en met mijn kaart te betalen in plaats van met geld, dan had ik nog voor andere boodschappen die je niet met kaart kunt betalen. Op de markt bijvoorbeeld, bij de bio-honing. Of bij het schoenmakertje. De pastelaria is helemaal ingesteld op geld, en ik moet nodig brood halen. De wasmachine in de lavandaria lust ook alleen maar muntjes; er hangt zelfs een werkende wisselautomaat.

Check, check, dubbelcheck – niks. Nergens. Ik ga mijn gangen na … voel in alle recentelijk gebruikte broek- en jaszakken, maar nee hoor. Nergens iets te vinden. Broes en ik lopen de weg langs, helder verlicht door alle lantarenpalen inmiddels, met een overbodige zaklamp. “Ben je tot hier gelopen?” “Ja, en hier ging ik de heuvel op … maar daar ben ik al een keer geweest, ook niks.”

“Dan is het misschien door een voorbijgaande auto het gras in geblazen” zegt Broes, en springt naar beneden het hoge natte gras in. “Ik denk eerder dat het door een voorbijgaande auto is opgepikt” antwoord ik somber, “laten we maar naar huis gaan, het is gewoon weg. Gewoon stomme pech.”

Ik schenk een glaasje voor ons in, dat lijkt me wel gepast, als troost

En ook geheel volgens gewoonte begin ik automatisch te kijken hoe we dit nu weer een zilveren randje kunnen geven. “Ik zag een spoor van een band in de berm” zegt Broes, “het is vast door een van die werklui gezien en opgepikt.”

Nou, laten we het daar dan maar op houden. Dan heeft één van die werklui mazzel. Die zullen ook wel niet de hoofdprijs verdienen met het in de grond graven van buizen, dus allez, wellicht koopt hij er een mooi Kerstcadeau voor z’n vrouw voor. Of voor z’n kind. Of voor z’n moeder. Of voor allemaal.

Laten we het daar dan maar op houden. Iemand heeft een grote glimlach op z’n gezicht omdat je nou eenmaal niet elke dag honderdvijfenzestig euro langs de kant van de weg vindt. Nog een zilveren randje: we hebben uit dankbaarheid voor het oppassen, van de Moeder van de Mopsjes twee loten gekregen in El Gordo de Navidad.

Wie weet winnen we wel een ziljoen euro (Ze noemen het niet voor niks “De Dikke van Kerst”.)

Kan ons die honderdvijfenzestig dan nog schelen.

Fijn Kerstfeest allemaal! Tot volgend jaar!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.