“Nou ja, ik weet het niet ab-so-luut zeker, want ik ga ook niet elke dag met de trein, maar wat ik begrepen heb is, dat je nu óók voor de IC moet reserveren online … “ zeg ik terwijl wij ons over de telefoon van Astrid buigen.

We zitten op de site van Comboios de Portugal – de Treinen van Portugal

“Laten we het effentjes op de laptop doen”, stelt Astrid voor, “dit is zo’n getut met dat kleine beeldschermpje!” We zoeken de trein op die ze moet nemen voor de terugreis. Dat houdt in dat je veel moet terugrekenen. 06:10 PM vliegen – “Is dat nou ’s middags of ’s avonds?” Wij zijn dat niet gewend, wij Europeanen, wij doen gewoon de 24-uurs-klok.

Veel makkelijker, maar ik heb het inmiddels wel uit m’n hoofd geleerd. AM: voor, PM na. (Mijn ezelsbruggetje: post-natale depressie – lekkere associatie, zul je zeggen, maar hij werkt wel.)

Astrid was hier om te mozaieken – zoals altijd. (Als die muur af is, komt er meer. Nog even geduld, het regent.)

Gelukkig hebben de Comboios de Portugal eraan gedacht dat er ook buitenlanders met de trein willen

Ze hebben een engelse versie. “Laten we ’s kijken dan, hoe het gaat als je met de Alfa Pendular (AP: de trein met vleugels, wifi, passerende restauratierolkarretjes en gereserveerde plaatsen; heel luuks).

Dat weet ik zeker: voor de AP moet je reserveren. Nu loopt dat in oktober wel los, en kun je best het risico nemen om zomaar naar het station te gaan, maar dan moet je wel naar een station waar ze kaartjes verkopen. Dat doen ze niet overal, en daar staan dan ook geen kaartjesautomaten. Het is de bedoeling dat je dan gewoon je kaartje bij de conducteur in de trein koopt, en daar hoef je niet over te panikeren.

De conducteur komt gewoon langs, op het gemakkie, en verkoopt je een normaal tarief kaartje, zonder dat er gelijk vanuit gegaan wordt dat je een smerige zwartrijder bent. Let op: dat is alleen als je instapt op een station waar je Echt Geen Kaartje kunt kopen, anders kan het zijn dat je het slachtoffer wordt van een slechtgehumeurde medewerker.

De meeste conducteurs van de CP zijn hele beleefde, vriendelijke, behulpzame mannen in uniform, maar er zit er wel ’s een tussen die kiespijn heeft

Ik klik op een AP trein, die niet in aanmerking komt want te laat, en kijk wat er gebeurt als je online een kaartje wilt kopen. “Oooo, donders, je moet je registreren. Heb jij niet …? Nee, ik ook niet … “ Eerst of je een priority chair wilt. Welnee. Of je een fiets bij je hebt. Ook niet. We verklaren met de hand op ons hart dat we echt en eerlijk de terms & conditions gelezen hebben, en mogen verder.

Naam, logisch. Bij gender kun je kiezen uit man, vrouw of anders. Heel modern, Comboios de Portugal! Dan willen ze weten welke nationaliteit je hebt, je belastingparadijs, je fiscale nummertje, je geboortedatum, wat je type ID is plus nummer …. en wij beginnen steeds meer te twijfelen aan de relevantie van al die informatie voor een treinkaartje.

Je beroep, de reden van je reis …. ja, hallo. Willen jullie de maat van m’n onderbroek nog weten?

Het gaat nog verder: hoeveel gezinsleden heb je, en hoeveel zoons? “Hè?!” Wij kijken mekaar verbijsterd aan. Eén treinkaartje, en je moet ongeveer je hele hebben en houden opgeven? En waarom moeten ze in vredesnaam weten hoeveel zoons je hebt??

Met al die oorlog overal word ik helemaal paranoia – blijf van me zoons af! Astrid heeft minder zorg daarover, zij heeft twee dochters. Die worden meestal niet direct opgeroepen voor de dienstplicht, en deze gedachtengang gaat natuurlijk ook véél te ver. Zeker voor een treinkaartje.

“We gaan wel gewoon naar het station hoor, we zien wel, dat komt vast goed”, zegt Astrid gedecideerd en ik klik direct instemmend die hele registratiepagina weg. Alsof ze nu al met een verrekijker zitten te gluren naar alles wat je doet. Boe.

Ik neem contact op met de bot, want ik wil weten hoe dat zit. Het is gelukkig geen botte bot, maar eentje die heel begrijpend uitlegt dat de CP wil weten hoe oud je bent (korting) of je kinderen hebt (Ooooo, ’t is gewoon verkeerd vertaald! “Filhos” hebben ze als zoons vertaald, maar het betekent gewoon kinderen. Mysterie opgehelderd. Pfoe.) en als je een NIF hebt – een portugees belastingnummer – dan kun je je treinkaartje op je belastingaangifte zetten als onkosten. Scheelt weer in je IRS.

De volgende dag staan we op het station in Soure – waar je geen kaartje kan kopen, ook niet bij een automaat, en waar niemand zich druk over maakt – maar het komt niet helemaal goed. De aankomsttijd klopt perfect, maar de bijpassende aankondiging bij de aankomende trein klopt voor geen meter. Dat ben ik niet gewend.

Je kan zeggen van de CP wat je wilt, maar ze hebben geen dictatuur (meer) nodig om hun treinen op tijd te laten rijden hoor!

De zwoele damesstem heeft het over een trein die naar Coimbra gaat, en dat is in het geheel niet de bedoeling. Hij moet naar Pombal. Nu ontbreken op stations zonder kaartautomaat of bemensd loket meestal ook de dienstregeling – geen idee dus of dit nu wel de goeie was of niet. De conducteur zit even op de wc blijkbaar, niemand te bekennen, en het in- en uitstappen gaat zo vlot, dat we nog niet van de verbazing bekomen zijn of de trein rijdt alweer.

Ok dan. “Ben ik even blij dat ik even meegewacht heb”, breng ik uit, “hoe lang hebben we de tijd? Krap uurtje? Moet kunnen. Hollen!”

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.