Wat iedere ouder weet: je kinderen blijven maar een beperkte tijd bij je. Wat iedere geëmigreerde ouder weet: als ze weer terug gaan naar het oude moederland – om wat voor reden dan ook – kun je niet even makkelijk langs voor een bakkie en een praatje.

Voor emigranten is het vooral digitaal contact

Het is een zegen dat het kan. Even een appje, misschien wat uitgebreider in een video call, maar er gaat toch echt niks boven mekaar in het echt zien en spreken. In levende lijve voor wat langer dan die paar uurtjes facetimen of bellen – er gaat niks boven. Je merkt weer ’s hoe iemand écht is, hoe-ie voelt, hoe hij ruikt. En hoe lekker hij kan koken.

Dit jaar is heel goed begonnen met het tiendaagse bezoek van oudste zoon Fausto. Geboren in Rotterdam, opgegroeid in Termas-da-Azenha, en terug verhuisd naar Nederland op z’n twintigste. In eerste instantie voor een studie, en daarna gebleven omdat je in Nederland nu eenmaal meer kansen hebt met het oprichten van een bedrijf, en het verdienen van een leuk inkomen.

Wat dat betreft is het een stuk minder makkelijk in Portugal, zeker hier in de buitengebieden. Als je hier niet je eigen toko runt, is het niet makkelijk om aan een baan te komen. Vandaar dat alle klasgenoten van school weg zijn, naar Lissabon of Porto, of naar één of ander buitenland.

“In de laatste klas van de middelbare school zaten alle jongens te overleggen over wat het beste was: Frankrijk, Engeland of Luxemburg” zegt Fausto tijdens één van de gezellige dinertjes. Luxemburg is een populaire bestemming voor portugezen – een kwart van de bevolking is oorspronkelijk portugees.

Heel veel portugese emigranten in Luxemburg

“Alleen Guillerme is nog hier, dat wil zeggen in Soure, maar verder is iedereen vertrokken. Het is deels een brain drain, deels een ambachts drain – hoe zeg je dat, goed opgeleide lassers, garagisten enzo gaan ook allemaal weg om elders veel meer te verdienen” zegt Fausto. Broer Broes: “Maar met het binnenhalen van al die remote workers is het toch wel wat makkelijker geworden, hoor. Je kunt nu gewoon online een bedrijf starten.”

“Zeker!” val ik hem bij, “Er is in al die jaren bureaucratisch-technisch toch wel behoorlijk wat veranderd …” maar verder krijg ik de kans niet, want beide zoons beginnen hard te zuchten, en te roepen en lachen dat ze nu allang weten dat het 7 jaar geduurd heeft voor de vergunningen in orde waren … dat je belachelijk veel rapporten en stempels moet verzamelen … en dat het toppunt het accoustische rapport was dat na inlevering hoogstwaarschijnlijk onmiddellijk in een la gedonderd is en nooit meer naar gekeken …

Ja hoor! We zijn er weer. Ik geniet volop van dat goeie ouwe “wij-met-z’n-drieën”-gevoel.

’t Is alweer voorbij. Blijkbaar heeft Vadertje Tjd geen goeie voornemens gemaakt, want die vliegt nog gewoon net zo hard als in het vorige jaar.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.