Het zal je gebeuren. Heb je zo’n leuk Fiatje 500 gehuurd, rij je per ongeluk door een flink gat in de weg, heb je een lekke band.

Wat doe je in vredesnaam met een lekke band aan je huurauto?

Ongelukkig genoeg was het ook nog ’s beestenweer, met storm op komst. Gelukkig genoeg zijn ze bij ons te gast, hebben ze het nummer in hun telefoon, en is zoon Broes precies onderweg van het boodschappen doen al bijna ter plaatse. Al snel na hun paniektelefoontje komen ze terug aan.

“We hebben voor twee dagen eten en drinken” vertelt Jan opgelucht in de gang, schuilend voor de regen, “dus we kunnen een beleg doorstaan. Ik bel zo het verhuurbedrijf wel, want er zit geen reserveband in die Fiat.”

“Kon er misschien niet meer bij” grapt Heleen, “onze koffers gingen er maar net in.”

Eén van de redenen waarom ik niet zo van nieuwe auto’s hou – je kunt niet eens meer zelf een band of een lampje verwisselen. Je moet voor elke scheet naar de garage, met alle gevolgen voor je tijd, energie en portemonnee van dien.

Het is zoals het is. De volgende ochtend staat er opeens een taxi bovenaan de trap. Heleen komt me na even halen: “Kun je even vertalen, El, mijn portugees is miniminiminimaal. En hij spreekt geen engels.”

Tuurlijk. Als ik iets van de portugezen geleerd heb, is het dat je iemand in nood niet laat tobben. Je helpt. Punt. De taxichauffeur zit middenin de verwarring, en snel daarna wij ook. Het verhuurbedrijf heeft hun verzekering gebeld, die hebben de taxi gebeld, en een takelwagen, en niemand weet van mekaar wie, wat, waar, alleen het waarom.

De lekke band van de verhuurauto. Dat is de boosdoener. Dat weet iedereen

De taxi ging eerst naar het hotel hiernaast, en kwam er al snel achter dat-ie daar niet moest zijn, maar een deurtje eerder. Jan en Heleen staan ernaast. Daarmee zijn al twee optelsommetjes gedaan. Nu de takelwagen er nog bij, en duidelijkheid over wie wat regelt met de verzekering en het verhuurbedrijf. En wie wat betaalt.

De chauffeur van de taxi en die van de takelwagen kunnen bellen, na een paar keer heen-en-weren met de mevrouw van de verzekering. Zij beweert steeds maar, dat alles is gecommuniceerd met de huurder van de auto, maar Jan schudt steevast van nee. “Hebben ze helemaal niet verteld” sist hij, slechtgehumeurd omdat hij halsoverkop hier bovenaan de trap moest komen, terwijl niemand weet wie wát weet.

Ik vertaal naar alle kanten, en bemoei me er natuurlijk ook tegenaan, ook al is het mijn lekke band niet

“Als die takelwagen nu naar die auto gaat, en jullie ook met die taxi, dan kun je toch met die takelwagen meerijden?” suggereer ik, wat goed opgevat wordt door Heleen, die volgens dezelfde logika redeneert. Maar nee, schudt de taxichauffeur, dat mag niet.

“Maar ik ben jaren geleden heus meegereden met een reboque, hoor!” werp ik tegen, alleen: “Het mag niet meer door Covid. Passagiers gaan met de taxi, de auto’s gaan met de takelwagen” legt de taxichauffeur uit. Huh? Wat is het verschil tussen een taxichauffeur met mensen in z’n auto, of een takelwagenchauffeur met mensen in z’n auto?

Het zal wel weer BAL wezen (bureaucratische ambtenarenlogika)

Na een krap uur, en meerdere uitroepen van de taxichauffeur dat-ie er vandoor gaat, want wie betaalt deze tijd?, en diverse telefoontjes naar de verzekering, het verhuurbedrijf, de takelwagenchauffeur en weer terug, komt er eindelijk schot in de zaak.

Gelukkig maar dat niemand is ingegaan op mijn suggestie dat ze alvast naar de autobandengarage in Soure gaan, om daar op de takelwagen te wachten, want ze worden door het verhuurbedrijf c.q. de verzekering naar Pombal of naar Coimbra gestuurd. Veel verder weg.

Als ze instappen en wegrijden, is het nog steeds niet duidelijk, welke kant op. Zuid/Pombal of Oost/Coimbra.

Gelukkig maar dat er mobiele telefoons bestaan!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.