Het luistert allemaal nogal nauw blijkbaar. Eén vierkante centimeter van je lijf dat je niet kunt gebruiken, en je hebt er behoorlijk weet van. Eén vierkante millimeter fout gespeld, en je ziet het.
Het doet ertoe als je een kimono in elkaar probeert te naaien
Dat weet een chirurg zeker en vast ook. De chirurg die mijn vinger in elkaar naaide afgelopen november vertelde me dat het maar goed was dat die vinger nog met één bloedvaatje aan de rest hing, want anders was het einde oefening geweest.
Nou, en hoe groot is een bloedvaatje in je vinger nou helemaal? Een millimeter of twee misschien? Ik heb wel respect voor chirurgen, het lijkt me een enorm gepruts om al die millimeters bloedvat, spier, weefsel, huid, pees, bot weer aan elkaar te naaien.
Hij heeft het geweldig gedaan, daar gaat het niet om, maar ik merk nog steeds dat die vinger niet helemaal meer meedoet.
Bijvoorbeeld als ik een blogje aan het schrijven ben. Niks geen 10-vingerig blind getyp meer, maar opletten dat je geen fouten maakt met die negen vingers die er nog wel meedoen. Hij kan niet meer buigen, dus is-ie eigenlijk zo goed als onbruikbaar. En je weet niet wat zo’n vinger allemaal voor je doet, voordat-ie het niet meer doet!
Met het in elkaar naaien van een kimono was het afgelopen week hetzelfde
Het meeste is natuurlijk kilometers maken. Die lange naden en zomen is niet zo’n punt, maar er zitten meer van die nare hoekjes in een kimono dan je denkt. Vooral bij de kraag en bij de mouwen. Ook een kwestie van millimeterwerk.
Jacqueline is hier al een paar keer geweest, en dit is de tweede kimono die ze wilde. Deze is voor haar zus, de eerste was voor haarzelf. Haar zus is gek op vlinders, dus het moest iets met vlinders wezen. We hebben wat heen en weer gemessengerd, en kwamen op deze luchtige katoenen, beetje grof geweven stof uit.
Lekker stofje om te naaien, behalve als je scheef wil
En dat wil je wel ‘s, nietwaar? Ergens moet er iets scheef lopen; de wereld bestaat niet uit rechtlijnigheid alleen. (Ja, dit is een lichte hint naar hoe de laatste verkiezingen overal zijn uitgepakt … – ik hou m’n hart vast voor de komende portugese gemeenteraadsverkiezingen.)
‘k Zat dus een beetje te foeteren, dan weer op m’n vinger, dan weer op dat stofje. Als ik lekker door kon gaan op de lockmachine (om een mooie afgewerkte mouw te maken bijvoorbeeld) dan ging het wel, maar dan moet je uitkijken dat je niet uit de bocht vliegt. Fijn dat er maar twee mouwen in een kimono hoeven.
Klein stukje van de kraag moeten uithalen, en overdoen, dus dat viel eigenlijk wel mee. Hij is nog onderweg. Ik ben benieuwd wat Jacqueline en haar zus ervan vinden. Voor mij was het een goeie oefening voor de rest van mijn negenvingerige leven. Ik ontdekte trouwens een leuk winkeltje in Soure, gerund door een groepje kunstenaars, waar je je werk in consignatie kan afgeven. Daarover een volgende keer meer.
Eerst maar kijken wat Jacqueline ervan vindt. Dat ze een tweede wil geeft natuurlijk wel wat aan. Waarschijnlijk voelt ze zich niet genaaid …
–
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Nederland, naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op Bluesky, Facebook, op Pinterest en Instagram.