“Je weet niet wat er door me heengaat als ik op de motor zit” zegt Vera tegen me bij het afscheid. “Het is niet in woorden uit te leggen, eigenlijk alleen in muziek.” Haar motor staat nu vastgebonden op een aanhanger achter de bus van een vriend.
Ze is van Nederland naar Portugal op de motor gekomen
Geen geringe prestatie, zeg ik. “Heeft niks met prestatie te maken” zegt zij, “het is door de bochten zwieren, dansen, zweven … het ultimate vrijheidsgevoel.” Ik ben niet zo dapper hoewel ik het heerlijk vond om achterop de motor te zitten bij mijn eerste verkering. En het geweldig stoer vond, en heel speciaal dat motorrijders elkaar groeten.
Dat geeft een bijzonder sfeertje eraan, aan dat motorgebeuren.
Vera rijdt nu met een bus mee naar huis want het is winter geworden. Hier nog niet zo, maar hoe hoger je komt, hoe erger het is. Kleddernat regenen en verkleumen is niemand z’n hoogste ideaal, dus haar motor gaat in Nederland even een tijdje de schuur in.
Dat was met onze Buurman Tandarts wel anders! Een echte bikkel, blijkbaar, want die kwam altijd op de motor naar zijn praktijk. “Een goed pak is het halve werk” zei hij altijd, als wij weer ’s flauwvielen van bewondering als hij tussen de pijpestelen door gewoon rustig kwam aanrijden op zijn slagschip. (Het was een grote goeie dure nieuwe motor, gekocht van vele vullingen waarschijnlijk …)
Er zijn nog wel meer mensen op de motor naar hier gekomen. Eem belgische vrijwilliger, ook al met zo’n slagschip en pak en al, die even een adempauze van zijn huwelijk moest. Maar dat kwam ik later pas te weten, toen-ie na drie weken fantastisch werk gedaan te hebben hier, op een mooie avond ineens verdween.
“Ik moet naar huis” zei hij kort maar vriendelijk, “ik moet nu echt naar huis. Au revoir.” Zette zijn helm op en scheurde elegant de bocht om. De volgende dag kwam er een ansichtkaartje aan, waarop stond: “Ik zie u zo geerne, uw vrouw mist u. Ge hebt nu toch uw vrijheid gehad.” Dat had hij gevoeld natuurlijk, maar ondertussen geen woord erover tegen ons! Oi, die mannen toch …
Een paar jaar geleden kregen we zelfs een onverwachte gast op een Harley Davidson
Bert had er een paar maanden voor uitgetrokken, want hij wou dat ultieme gevoel van vrijheid zolang mogelijk vasthouden. En hij had tijd nodig ook, om over de recente gebeurtenissen in zijn leven na te denken. “Iemand die me zeer na staat, heeft me zwaar belazerd” vertelde hij, “en op de motor kun je je hoofd leeg maken. Of je gedachten gewoon maar laten gaan … hoe zeg je dat. Het prettigst vind ik, dat als ik denk: “Weet je wat? Ik ga hier rechts” dan ga ik naar rechts. Heerlijk, dat gevoel van vrijheid!”
Ik mocht op de foto op zijn Harley, tof hoor.
Er is zelfs nog wel ’s iemand geweest die dacht dat die van mij was, en dat ik ook motorrijder was. Maar nee, helaas, ik heb geen motorrijbewijs.
Zou best nog wel aardig zijn om dat te halen, want die motorijdersverhalen zijn wel heel aantrekkelijk! Zou ik op de motor op familiebezoek kunnen …
Waar kun je in Nederland je motorrijbewijs halen.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.