Als je teveel over de toekomst nadenkt, word je ongelukkig. Zegt de wetenschap.

Ongelukkig, onrustig, en met een beetje pech anxious.

(behalve als je verliefd bent natuurlijk, want dan is er niks leukers dan over de toekomst na te denken en hoe je over niet al te lange tijd weer warm en intiem bij elkaar zult zijn)

Helaas ben ik niet verliefd, dus ik moet niet te veel over de toekomst nadenken.

Ik doe dus aan mindfulness

Hartstikke hip ook nog eens een keer. Toch? Of is het alweer passé?

(ik kan het soms niet zo bijhouden. Hier in de buitengebieden gaat het leven gewoon z’n gang, zonder rekening te houden met wat voor modes dan ook)

Goed. Daar gaan we dan

Ik doe mijn sokken aan. Grassprietjes eraf halen, want ik heb net gemaaid. De boomgaard is weer netjes, nu nog de randjes afmaken. Oeps! Mag ik dat nu wel denken? Dat is verleden én toekomende tijd …. hup, terug naar het heden, jij!

Grassprietjes eraf halen dus …. sok aan, andere sok aan … laars aan, andere laars aan ….

Die heb ik tenminste! Sokken en laarzen! En ik kan ze aantrekken ook nog. Dat kan ook weleens anders zijn, op mijn leeftijd!

Want dat is het andere, dat helpt om vrolijk, rustig en vriendelijk te zijn en te blijven:

dankbaar zijn voor wat je hebt. Nu heb ik een heleboel. Een heel dorp, om te beginnen, en dan de rest nog.

Twee mooie grote slimme zoons … net een nieuwe telefoon …. al lekker wat boekingen voor de zomer …

Ik zou moeten overlopen van dankbaarheid

(dat doe ik ook wel, hoor, maar er is toch ook die andere kant, die kant van dat je dus ook alles moet schoonmaken en verven en bijplakken en oplappen en maaien, en de zorgen die je altijd over je kinderen kunt hebben, en die telefoon die een heel gevoelige persoonlijkheid heeft zo te merken, en er kunnen begin juli best nog wat boekingen bij …. dus … o ja, ik was met m’n sokken en m’n laarzen bezig!)

Laarzen zijn aan. Je mag denk ik toch wel aan je plannen voor die dag denken, hoop ik? Anders wordt het wel een beetje mindful-zinloos, wat je aan het doen bent.

Het is een eindje lopen naar de boomgaard. Ik kom langs het Sprookjesterras: …. die hangmat moet daar eigenlijk weg, nu, en er mag wel weer eens geveegd …. ho!

Je bent aan het lopen. Loop, loop, loop, loop ….

Langs de tegelwerkplaats: …. het beeld van een ruïne in het avondlicht met spoken en struikrovers bij een kampvuur komt weer op …. een nieuw mozaiek … ik heb een prachtig blauw dat erom schreeuwt om verwerkt te worden …. Ho!

Loop, loop, loop, loop …

Moeilijk hoor, mindfulness!

Mediteren gaat al jaren prima, elke dag een half uurtje, maar dit wil niet lekker aanslaan.

Ik ben meer een ander type, geloof ik. Als je mij ziet vegen, dan betekent dat dat ik ergens over na aan het denken ben. Ik vind het leuk om dingen te bedenken. Ik vind het motto van een goede vriend van mij nog altijd helemaal top: “Je mooiste speelgoed heb je altijd bij je” – en daar bedoelt-ie natuurlijk je mind mee.

Niet helemaal mijn ding, dat mindfulness. Mijn mind is te vol, ben ik bang ….