In mijn halfslaap hoor ik een auto starten. Ik herken de motor, maar ik ben nog druk bezig om een baby te verhinderen te vallen. De baby is zwanger, die mag helemáál niet vallen! Bovendien sta ik aan de rand van een heel diep zwembad, dus het is best spannend allemaal.

Huurautootjes hebben allemaal hetzelfde motorgeluid. Nieuwe auto’s hoor je weinig aan. Die hebben nog geen karakter ontwikkeld, en misschien gebeurt dat met die robot-gemaakte auto’s helemaal nooit meer. Deze heeft wel een eigen karakter …. net zo brommerig als z’n baas …

En daar gaat het vertrouwde gepieppiep van de telefoon

Zes uur. Opstaan. Veel mensen zijn geschokt door het tijdstip, maar ik vind het heerlijk. In de winter wordt het wat later, maar in de zomer wordt het rond een uur of vijf al licht, dus om zes uur is de dag al volop begonnen. Alle vogels zijn bezig, druk met fluiten en rondvliegen, en de mensen liggen allemaal nog lekker te slapen.

Op vakantie slaapt iedereen uit

Wat je wilt. Ik vind vroeg opstaan een luxe zonder weerga. Op je dooie gemak ontbijten, even bijkomen van al dat gedoe ’s nachts (vermoeiend hoor, zwangere babies verhinderen in het zwembad te vallen) en dan rustig allerlei dingen doen zonder gestoord te worden door vragen, praatjes, ontbijters of de warmte.

Mijn mede-vroeg-opstaander is gemotiveerd door de warmte. Inmiddels is mijn vermoeden bevestigd; de auto van JC is inderdaad verdwenen. JC is bezig om zijn huis te bouwen en zijn terrein te maaien. Hij heeft pas een motormaaier gekocht die nu op de gang ligt uit te puffen van het zware werk. Twee hectare verwaarloosd terrein met een vervallen huis bewoonbaar maken is geen geringe opgave, en JC heeft maar 3 weken. In die tijd is het de bedoeling dat hij het huis bewoonbaar maakt voor zijn vrouw, die over een tijdje met hem meekomt.

De eerste tijd zullen ze heen en weer reizen tussen Portugal en Frankrijk

en daarna zullen ze zich hier definitief gaan vestigen. Gelukkig hebben ze geen plannen om kamertjes te gaan verhuren of een camping te gaan beginnen, zoals ongeveer alle emigrerende landgenoten, die blijkbaar niet beseffen dat je van de opbrengst van een paar kamertjes of tenten niet kan leven. Of dat je het leven van de mensen die er wél van moeten leven, een beetje moeilijk maakt.

Maar JC is niet gek

Hij snapt wel dat dat niet kan, en bovendien is hij daar niet geschikt voor – naar eigen zeggen. En zijn vrouw ook niet. Hij gaat nu nog door met het inspecteren van huizen op energievriendelijkheid, en begint zijn zaken hier op te bouwen. Hij gaat transportbanden importeren.

Dat vind ik nog eens een goed plan

Zijn vrouw gaat een grote moestuin aanleggen, en hij heeft inmiddels al fruitbomen geplant. Dat vind ik heel dapper, want als je over een week moet vertrekken, wie geeft dan de boompjes water? Geen punt hoor, JC regelt dat wel. De buurvrouw, die zijn varken ook onder haar hoede heeft genomen, zal dat doen.

Wat? Heb je een varken gekocht?

Tja, hij was op een dorpsfeest, en daar was een meisje, dat in franssprekend Luxemburg geboren was. Een “emigrante” die in augustus in een dure auto rondrijdt met een L erop. Daar zijn er best veel van. Ze komen in de vakantiemaand hun familie en hun geboortegrond bezoeken, hoewel er een heleboel bij zijn, die geen woord portugees meer spreken, en Portugal niet zien als hun land. Ze komen met hun vader en moeder mee, ze komen voor de bruiloft van een neef of nicht, ze komen nog eens kijken, maar eind augustus maken ze weer dat ze wegkomen.

Op het dorpsfeest kwam JC kwam in contact met zo’n franssprekende luxemburgse portugese, die klaagde dat ze een big had gewonnen in de dorpsloterij. Wat moest ze daar nou mee?
Och, daar wou hij zich wel over ontfermen, en kocht het beestje voor een habbekrats. Vervolgens maakte hij een mooie deal met zijn buurvrouw, die al een eeuwigheid aan ervaring in het boerenbestaan met zich meedraagt. Zij geeft de boompjes water, en kweekt het biggetje op.

Wat JC ermee gaat doen, weet ik niet. Ik vermoed dat hij iets minder vredelievend is dan zijn initialengenoot. Hij had al hele visioenen van een ongelooflijke hoeveelheid biggetjes, en ik vermoed dat die heerlijk roken naar gebraden speenvarken.

.

Maar nu is hij verdwenen

Terug naar Frankrijk, voorlopig tenminste. Hij zal nog weleens langskomen, de volgende keer dat-ie er weer is. Misschien krijgen we dan wel een biggetje cadeau.