Ik breek me er regelmatig het hoofd over, maar ik kom er al jaren niet goed uit.

Ik weet wel wie onze doelgroep niet is.

Van die zeikerds die de draden in de lakens tellen. Die niet.

Of van die types die handdoeken van de Hema ver beneden hun waardigheid vinden.

Of mensen die vinden dat ze het allemaal verdienen: “Omdat je het waard bent.”

Die allemaal niet. Dat selecteert zich vanzelf, want die mensen vinden dit helemaal niks.

Ouwe gebouwen beplakt met stukjes tegel. Wat is daar nou leuk aan?

Die mensen hebben het nodig voor hun gevoel van eigenwaarde dat ze in een nieuwe dure auto rondrijden in de laatste modekleur met zilveren randjes rond de ramen. Dit jaar wederom: zwart – lekker in een warm klimaat. Maar stikt niks, als het maar status geeft, en de airco staat toch aan.

Dat geeft aan dat je een Belangrijk Persoon bent – een BP

Die het allemaal waard is dus. En – om dit hopelijk amusante gefoeter nog even vol te houden – ze moeten naar een hip hotel. “Meestal gaan we voor vier of vijf sterretjes, dus ja, dit is even iets anders”, zei ooit een blonde dame met wallen tot onder haar hielen, en ik snapte direct dat dit niks voor haar was.

Die moest achter mekaar alleen maar uitrusten en een beetje door een glossy bladeren, want het was aan haar af te zien dat ze een zwaar leven had. Het kost wel wat, om een Belangrijk Persoon te zijn! Daar moet je wel wat voor doen!

Gaat vakantie alleen om luxe?

Ik denk dat het er heel erg aan ligt waar je op dat moment behoefte hebt. Er zijn van die momenten dat het je allemaal naar de keel grijpt en dat je éven weg wilt. Dan is een zo’n ***** hotel heel fijn. Een boxspring in een beige kamer (*), een zwembad met zo’n waterspuwer, een massage en graag all-in. Verder niks. Geen prikkels, gewoon voorspelbare luxe, en overal ter wereld hetzelfde.

Ja, internet natuurlijk. Hèhè.

Wij hebben dan weer dingen die vijf sterren hotels je niet te bieden hebben

Wij hebben geen sterren behalve die enorme hoeveelheid aan de hemel. Of de twee gemozaïekte op onze keukenvloer.

.En in het voorjaar vuurvliegjes – flakkerende zwevende sterretjes die je het gevoel geven dat je in een sprookje beland bent. Wij bieden geen luxe, wel comfort.

“Hoi Ellen, even een mailtje van mij. Ik ben weer thuis, maar nog niet helemaal geland. Ik moet even bijkomen van deze vakantie – wat een ervaring! Ik heb me nog nooit ergens zo op mijn gemak gevoeld. Ik ben helemaal uitgerust van het lekker rondrommelen in je tuin, zoals je dat noemde, van het mozaïeken, van het wandelen om de Termas heen, en van die gezellige gesprekjes zo steeds tussen door. Soms over niks, soms over de zin van het leven. Heel fijn, en ik kom zeker nog ’s terug! En dan neem ik m’n dochters mee. Ik hoop dat je dat aankunt, vier vrouwen Janzee!”

We hebben ooit weleens een gast gehad, die bedankte voor een dagje kanoën op de Mondego met z’n hele familie, maar liever hier bleef om de composthoop om te scheppen. Dat had zijn volle interesse. Er is weleens iemand geweest, die zei: “Ik ben niet zo van stil zitten, en wij zijn hier twee weken. Nu doe ik m’n vriendin een genoegen, en ik ben de eerste week netjes vakantie aan het vieren, maar ik wil eigenlijk graag iets doen. Heb je niks te bouwen?”

En vervolgens gingen we met z’n allen een vloer storten in het huis-zonder-dak dat daarna het Sprookjesterras geworden is. Hij had nog nooit zo’n goeie vakantie gehad. En het mooiste: z’n vriendin ook.

Er hebben mensen in de tuin rondgeschoffeld, jam gemaakt, heerlijke diners gekookt; ooit heeft een gast een prachtige jurk genaaid, en er zijn er veel geweest die ook een stukje mee wilden plakken met de mozaieken. En dan hebben we de pure pret die de Verkleedkamer oplevert nog niet eens meegerekend.

Kijk, dat kun je allemaal niet in een vijf sterren hotel. In geen enkel hotel, denk ik

Dus ja, mijn conclusie is eigenlijk een soort van: onze doelgroep bestaat uit mensen die graag iets doen tijdens hun vakantie. Die lekker hun eigen gang willen gaan. Die gaan lezen als ze willen lezen, gaan rommelen als ze willen rommelen, gaan zwemmen … enfin, jullie begrijpen het nu wel.

Mensen die graag hun eigen ding doen, en met een creatieve ziel.

Ik verklaar op z’n trumpiaans: wij hebben de leukste gasten. Hele leuke mensen. De leukste van allemaal!.

(*) Wij hebben de term beige kamer gemunt. Het hotel-equivalent van grijze muis.