Er komt een hele gesmolten gletscher naar beneden! En het is mei! Zijn ze gek geworden!

Als dat dan klimaatverandering is, ben ik geen fan. De bosbes is meer een moerasbes maar houdt het gelukkig dapper vol, ook al staat-ie precies onder het afwaterpunt van het afdakje achter de keuken.

Was niet zo lekker gepland, dat plekkie

Ook niet zo lekker gepland was de aangevraagde burenhulp gistermiddag. Broes en ik waren bezig om alle laatste loodjes bij mekaar te vegen. Eén van de puntjes van die onuitputtelijke lijst was het verplaatsen van het geraamte van de nieuwe tent.

Broes had me al op de kast gekregen door die tent eerst heel hoog te maken in plaats van heel lang.

“Joh, kom nou toch ’s kijken naar die tent! Dat ding is zo hoog als het dak. De Brico verkoopt wel hele rare tenten” zei hij. Ik was met van allerlei andere laatste loodjes bezig: “Neeneenee, hij was juist heel lang, en nét wat hoger dan jij toen-ie in de winkel stond! Dat kan niet!” en liep gealarmeerd door dit bericht richting tuin van de kamer. Verhip!

Je kunt de poten op elke gewenste manier eraan klikken, dus nu stond er een hele rare kleine hoge tent in het gras. Even hartelijk lachen helpt met al die stress. ’s Middags stond-ie zoals zijn maker hem bedoeld had – net wat hoger dan Broes, lekker lang en breed, met een gezellig puntdak.

Hij staat alleen niet op de gewenste plek

Puntje van aandacht. Er zijn 6 mensen nodig om ‘m te verplaatsen. Ik appte de buren maar toen de eerste binnen kwam, stortte er weer een gesmolten gletscher naar beneden. Morgen dan maar.

De eerste gasten zijn fans van de Termas, al veel vaker geweest, en hebben al in verschillende huisjes en kamers gelogeerd. Zij vinden het niet erg, het staketsel van een tent in de tuin.

Want … jawel … het appartementje is klaar!

Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Aardig detail: alles is hergebruik. ‘k Heb alleen een stapel hout gekocht bij de houtzagerij (zie vorig blog). De engenheiro was niet alleen zo vriendelijk om me de truck te laten gebruiken maar deed achteloos over de rest van mijn vondsten: “Neem maar mee. Dat ligt daar toch al zolang in die hoek …”

(tip: altijd in hoeken zoeken, daar vind je de mooiste dingen als je er oog voor hebt!)

Dat hout is de “poort” geworden

Onder het duimendikke stof kwamen prachtige planken tevoorschijn. Niks meer aan doen. In de keuken kwamen 3 oude kasten en een kinderbedje prachtig van pas. Van die kasten dat je denkt: “Het zou wel ’s antiek kunnen zijn, maar ja, de deuren gaan niet goed meer dicht, als je te hard langsloopt valt-ie bijna uit elkaar van de luchtdruk, en ’t is sowieso een beetje raar niet-laag-niet-hoog modelletje. Wel prachtige ornamentjes …”

‘k Heb wel m’n gouden deadline-regel overschreden. Je stelt de deadline vast, maar wijzer door ervaring weet ik inmiddels, dat we dat niet gaan halen. Dus heb je een tweede deadline. Je begrijpt het – als er niet écht druk achter zit, kun je hier nog ’s wat meer aandacht aan besteden, daar toch nog dat ideetje realiseren … en voor je het weet, zit je aan de derde deadline.

De derde deadline is een dodelijk serieuze lijn die ab-so-luut gehaald moet worden!

Er blijft nog een klein lijstje met dingetjes over als de gasten erin gaan. Niet zo merkbaar voor hen, maar jammer voor ons. Nou ja. Effen een week andere dingen dan verbouwingsstof.

Wat dat betreft is die regen wel een zegen!