Verleden week vrijdag 18 maart 2022 om 11:28 is hier de lente losgebarsten. Een paar dagen eerder dan aangegeven op de kalender, want het kan de lente helemaal niks schelen wat wij mensen ervan vinden – als de lente vindt dat ze los moet barsten, dan barst ze los.
En met een losgebarsten lente in Portugal, gaat alles heel hard!
Dat had tot gevolg dat ik in de motregen de kiwi moest gaan snoeien want die had al een boel veelbelovende bobbels op haar takken zitten. Als de plantensappen weer gaan stromen, is het eigenlijk niet zo slim om nog te snoeien, maar ja … het was er niet van gekomen … sorry, kiwisisters!
Deze tweeling staat er al jaren, en ik heb al een paar keer geprobeerd om er een mannetje bij te zetten, zodat we ’s een keertje kiwi’s krijgen. Ik wist niet dat een kiwi in mannetjes en vrouwtjes doet, dus ik ging pas na een paar jaar vragen hoe dat zit.
Het mannetje op de markt, die kiwi’s verkoopt, heeft een eenvoudig antwoord op de vraag hoe je weet wat een mannetjeskiwi en wat een vrouwtjeskiwi is: “Muito simples, menina. De mannetjes zitten in een rode pot, en de vrouwtjes in een zwarte.”
Daar schoot ik dus niet zoveel mee op. In de natuur komen kiwi’s niet in rode of zwarte potten.
Ik kwam er wel achter natuurlijk. De vrouwtjes hebben een ronder blad, de mannetjes een puntiger. Een klein verschil, dus je moet goed opletten.
Drie keer is scheepsrecht. De laatste poging is hopelijk succesvol. De dames zijn wat teruggesnoeid en dat heeft een grote bak vol organisch materiaal opgeleverd. Wellicht zijn die twee jongetjes nu wat minder geïmponeerd en durven ze hun stuifmeel vrijelijk te verspreiden.
Ik geloof tenminste dat het zo gaat … ‘k zal het maar niet meer aan dat mannetje vragen …
We gaan een paar verhoogde bedden maken. Beter voor je rug, vooral voor de mijne, want ik ben natuurlijk meestal de klos om onkruid te wieden. De kort en klein geknipte takken zijn eten voor de komende tomaten, aardbeien, meloenen en boontjes.
Ondertussen is mozaiek-vriendin en vaste gast Astrid aangekomen. Jammer dat de zon verdwenen is, maar allez, ’t is niet koud, en je kunt in de grote zaal ook een mozaiekje leggen. Het thema is deze keer: kleurrijke vogels.
We hebben al een papegaai, een fantasievogel en een toekan met een feesthoedje op
Die krijgt nog pootjes, en een tak om op te zitten, en dan kan de rest van dat hoekje mooi opgefleurd met allemaal kleurige vogeltjes. Ik ben heel tevreden, want dit is een mooi afgebakend stukje, en dat kan niet erg hard uit de hand lopen. Dat we weer een hele gevel gaan beplakken.
Nu heb ik wel weer mooie ideeën voor hele muren of vloeren, maar eerst alles af, en dan pas weer een nieuw project.
Lekker relaxed zo. Beetje schoffelen in de moestuin, beetje puzzelen met kleurige stukjes tegel, een lekkere maaltijd van zoon Broes aan het eind van de dag …
we genieten volop van de lente!
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.