Ik hoor ze gillen en schreeuwen als ik nét bijna in slaap val, en moet even tot me laten doordringen dat dit in de werkelijkheid is, en ik nog niet in Dromenland aangekomen ben. Ik luister nog ’s goed, en denk dan: “Tegen de tijd dat ik m’n kleren aanheb, en m’n schoenen heb gevonden, is het al te laat.” (Midden in de winter hol ik niet in m’n kimono en op slofjes het natte gras in – zo wakker ben ik al wel.)

Er kwam een hongerige vos langs, en liet een boel dooien achter

Dat is de manier van de vos. Alles uitmoorden, en er maar één opeten. Van de grote haan is niets meer terug te vinden dan een bosje veren – duidelijk herkenbaar, want het kleine haantje (een kwikzilverachtige dodje) was goudkleurig, en dit zijn groen-metallic veren. Dat was een lekkere kluif waarschijnlijk.

Verderop ligt een kip zonder kop, die net zoals de anderen gevlucht is in het donker. Kippen zijn erg slecht in het donker, en in natuurlijke omstandigheden overnachten ze liefst op een tak in een boom. Daar zijn ze veel veiliger dan op de grond. Hun poten zijn daarop gemaakt: zodra de klauw rond de tak zit, blokkeert het systeem, en moeten ze expres het weer ontblokkeren. Precies andersom dan bij mensen. Kippen lopen dus als het ware de hele dag met gebalde vuisten rond.

Wij moeten moeite doen om vast te houden, zij moeten moeite doen om los te komen.

Stukje verderop ligt Zonderkontje, een rare staartloze kip die erg broeds was. Ze heeft het goudkleurige haantje nog uitgebroed, en het laatste kale-nek-kipje ook. Die laatste twee zochten bescherming bij elkaar voor de Grote Haan, en hoewel het misschien wel vader en dochter waren, of broer en zus heb ik ze ook wel ’s “romantisch” zien worden.

Familieverhoudingen zijn niet altijd even duidelijk bij kippen; het stikt ze niks. Incest is absoluut geen punt. Onze mensenmores malen ze niet om. Men zegt dat het de verre nazaten van dinosauriërs zijn, en als je zo naar een T-rex kijkt lijkt het me dat het die ook geen moer kon schelen of-ie het met z’n dochter of z’n zus deed. Dat zijn normen en waarden die mensen erop nahouden, beesten hebben daar niks mee.

Net als de vos – voor een massamoord draait die blijkbaar z’n poot niet om

Ik vertel het tegen de buurvrouw, dat er geen eieren meer komen omdat we een wei vol dooien hebben. “Och maar dat is toch niet dat zielige hondje geweest dat pas is komen aanlopen?” vraagt ze, maar nee, dat zielige hondje is weliswaar een hongerige stumperd maar het lijkt me er één die niet vooraan gestaan heeft bij het uitdelen van intelligentie.

Het is een soort tekkel, een veel te laag model, en bovendien heeft-ie iets aan z’n linkervoorpootje.

Die stumperdjes zonder baasje zijn meestal hun leven lang opgesloten geweest. Geen kans dat ze op het idee komen om een hele kippengemeenschap uit te moorden, en vermoedelijk snapt-ie intuitief ook wel dat de Grote Haan ‘m alle hoeken van het kippenhok had laten zien als-ie het ging proberen.

Ik sta mismoedig in een wei vol lijken. Wat te doen? In de vriezer? Een mooie begrafenis?

We hebben wel ’s een spontaan van ouderdom overleden kip in de fossa (septic tank) gegooid maar dat vind ik toch wel erg bruut eigenlijk. Niet echt een teken van respect en waardering. En da’s niet terecht, want ons hele dorpje heeft de kippenbijdragen elke dag zeer gewaardeerd. We gaan het nog missen, vier vijf-sterren, biologisch verantwoorde eieren per dag.

Is hier nog een zilveren randje te vinden? Tja … niemand zal het gekukel missen.

Ik laad ze voorzichtig in de kruiwagen. ’t Is nog een heel gezeul de heuvel op, hoeveel kilo kip zal niet zijn zeg! Ik heb besloten dat ik ze maar op de heuvel in de struiken leg, dan hebben de wilde beesten er tenminste nog wat aan. Ik ga m’n vriendinnetjes niet opeten, dat gaat me echt te ver.

Hebben de vossen, mangoesten, dassen (eten dassen kip eigenlijk?) er tenminste ook nog een feestmaal aan.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.