Ik steek de sleutel in het slot, en draai. Het draait niet, en er gebeurt niks. In gedachten was ik al binnen, zelfs alweer bijna buiten; alleen maar even m’n zonnebril pakken.

De sleutel weigert dienst – of liever gezegd: het slot weigert open te gaan

Ik ken het verschijnsel. Gelukkig, want anders ben je eerst nog even bezig om de diagnose te stellen, en verlies je kostbare halve uurtjes, die je – zeker volgens je hond – véél beter had kunnen besteden. Aan een stukkie lopen bijvoorbeeld. Richting veld, waar het zo lekker ruikt.

Jammerrrr, maar helaas. De sleutel is zelfs met voorzichtig proberen er niet meer toe te krijgen … of wacht, toch! Hè, gelukkig! De deur is open maar de hond heeft nog steeds pech, want de deur kan niet meer dicht, en je kunt ‘m niet open laten als je een wandeling gaat maken.

Het is nog vroeg, er is verder nog niemand wakker.

“Sorry Mira” zeg ik, en aai haar over haar bol, “als hond moet je een hoop geduld hebben, hee! Maar we kunnen nu echt niet weg, meissie, het slot is stuk. Ik moet eerst iets anders doen.” Ik loop naar de werkplaats, en ja hoor, daar ligt het resultaat van slim denken van jaren geleden. Een doosje met erop geschreven: NIEUW SLOT VOOR DE RECEPTIE.

Het slot van de receptie gaat heel vaak open en dicht. In een slot zit een palletje, een paar millimeter hoog en dik. Als dat versleten is, krijg je het haperende effect. Dan duurt het niet lang meer, of je staat buiten met je sleutel. Dan kun je proberen wat je wilt, maar dan is het palletje versleten, en heb je gewoon pech.

Aangezien het langlang geleden ’s gebeurd is, dat we de deur open moesten breken, omdat er niets meer te beginnen viel met het slot, heb ik er een gewoonte van gemaakt om direct nadat het éne slot kapot gegaan is, naar het winkeltje van “De Neef” te gaan, om er een exact hetzelfde slot te halen.

Dan kun je dus doen wat ik nu kan: vier schroeven los, kapotte slot eruit, nieuwe slot erin, vier schroeven vast. Het winkeltje van “De Neef” heet zo, omdat de baas van het zaakje de neef van de vorige eigenaar was. We komen er nog steeds – al is het alleen maar voor zo’n slot.

Er komen drie sleutels mee, één voor elk van ons, maar er moet nog een vierde komen. Die hangt in de keuken, met een label eraan BRINGBACK. “Do you have the BRINGBACK?” kan ik aan pleegzoon Hugo vragen, die nogal een slodder is met z’n sleutels, en de reservesleutel regelmatig gebruikt – maar het systeem blijft alleen maar werken als je de BRINGBACK ook écht back bringt.

Voor een nieuwe sleutel gaan we naar een ander betrouwbaar winkeltje dat er al honderd jaar is

De man van de sleuteldame is nog wel ’s langs geweest omdat mijn broer een probleempje had met het slot van z’n bus. Hij kwam toch langs, dus hij kwam wel even kijken.

Kijken, kijken, en het oplossen. Kijk, daarom zijn wij trouwe klanten bij zowel de Neef als bij de Sleutel Dame!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.