“Ik weet niet of ik het ga halen” appt Astrid, “want mijn handvat werkte niet mee.” Daar moet je even tussen de regels door lezen, anders begrijp je er niets van
Als je gaat vliegen heb je met maten te maken
Sommige maatschappijen zijn er strikter in dan andere. Astrid kon met Transavia van Rotterdam naar Lissabon op een redelijke tijd voor een redelijk bedrag – altijd fijn om daar even tijd aan te besteden. Qua trein zou het nét gaan. Een uurtje tussen landen en de trein, moet kunnen.
Maar ja, toen werkte het handvat niet mee. Met geen mogelijkheid meer naar binnen te krijgen. Ik heb ook zo’n rolkoffertje. Na zoveel keer heen en weer lijken ze wel geprogrammeerd om ermee op te houden, en daarmee worden ze behoorlijk waardeloos.
Het was zeker waardeloos, want hij mocht niet mee naar binnen. Hij moest in het ruim. Jammer dan. Dan is het niet uitstappen en weglopen, taxi in en naar de trein. En het erge was wel: het was de enige trein want het was zaterdag. Op zaterdag houdt de portugese spoorwegen er al vroeg mee op.
Verder niets dan lof voor het spoor hoor.
Die doen trouwens niet zoveel met maten
Het was tot op het laatst spannend, maar helaas, het rotkoffertje kwam natuurlijk als één van de laatste naar buiten. “Niet eerlijk want hij was er als één van de laatste naar binnen gegaan, dus volgens de wetten der waarschijnlijkheid zou-ie dan als eerste weer eruit moeten komen” appt Astrid na de vertrektijd van de trein. “Ik ga zo maar ’s op de wifi van het vliegveld uitzoeken waar ik terecht kan vannacht.”
“Onder een brug kan altijd natuurlijk maar een hotelletje zal wat comfortabeler zijn” grapp ik terug, om de moed er een beetje in te houden. “Ik ga een plan maken” komt het antwoord, “ik had het prettiger gevonden om in Porto te zitten nu, maar het is wat het is. Tot later of tot morgen dan maar!”
Gelukkig dat we het internet hebben, anders was je volkomen afhankelijk van een taxichauffeur – zoals het ooit was. En we weten allemaal dat de meesten van hen graag van een gelegenheid gebruik maken als die zich voordoet. En die deed zich voor natuurlijk, want Astrid is duidelijk een buitenlander die een paar woordjes portugees spreekt inmiddels, na al die jaren, maar niet genoeg om te voorkomen dat de taxi een kilometer of wat omreed om uiteindelijk een paar straten verder dan het vliegveld te landen.
Vliegen met hindernissen
Het is allemaal goed gekomen. Natuurlijk. Dat doet het meestal. We zijn inmiddels al lekker bezig om een nieuw mozaiek te maken, want Astrid is net als ik mozaiekgek. Komt hier al jaren om mooie dingen te maken, en tussendoor uit te rusten van de nederlandse hectiek. “Mijn thuis weg van huis” zegt ze “doe geen moeite, ik weet de weg.”
Nadat we het eerste bord erop geplakt hebben, pakt ze de bezem om de kruimels en de restjes cementlijm op te ruimen. “Ik zou beter met deze hebben kunnen vliegen” lacht ze “dan heb je geen last met handvatten of maten* ook!”
.* Meeste maatschappijen hanteren deze maten voor rolkoffertjes in de cabine: 40x30x20. Astu!
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Nederland, naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op Bluesky, Facebook, op Pinterest en Instagram.