Ik schiet ineens een stuk omhoog in m’n stoel, maar gelukkig blijf ik hangen in de veiligheidsriem. Er gaat een gil van schrik door het vliegtuig, en ik denk in vurige blokletters: “IK WIST HET! Ik wist het!

En toch gewoon stug doorgaan met het boeken van een vliegticket! Muts!”

Je voelt het vliegtuig in vrije val naar beneden gaan. Ik zet me schrap voor de komende klap. Die seconden duren een eeuwigheid.

Over het gangpad leg ik m’n hand op Broes’ schouder. Hij reageert niet, is helemaal in zichzelf teruggetrokken. Dan, wonderbaarlijk, herstelt het toestel zich, en vliegt weliswaar veel langzamer en lager, maar toch gewoon door.

Pfoei! Dat is nog ’s een manier van wakker worden, crashen met een vliegtuig.

Blijkbaar heeft het vliegen met Vueling niet zo’n heel goeie indruk achtergelaten

Ik zal niet snel een slechte review achterlaten ergens. Ik weet hoe naar dat is, hoewel ze bij zo’n grote maatschappij als Vueling echt niet stiekem in een hoekje zullen gaan zitten huilen omdat ze een slechte beoordeling gekregen hebben.

Het is geen 1-ster-review, maar ik ben ook niet écht een tevreden klant.

We gingen van Lissabon naar Schiphol, om te vermijden dat de familie dat hele eind naar Eindhoven zouden moeten rijden. Langlang geleden ging ik van Porto met Ryanair naar Eindhoven, met het plan om daar de trein te nemen. Net als hier in Portugal van huis naar Porto – geen punt.

Vlug, veilig en voordelig – én vrolijk in de portugese trein

In Nederland is het een beetje anders. Men zegt: “als er een blaadje op de rails valt, heb je vertraging. Sta je wel een kwartier te wachten” Daar lachen wij om trouwens, in Portugal. Wat is nou een kwartier in een land waar ongeveer iederéén om de haverklap tegen je zegt: “O responsável is er niet, als u even wilt wachten …” en dan wacht je makkelijk drie kwartier. Of de rest van je leven.

De prijs was ook nog een puntje. De trein in Nederland is een stuk duurder dan hier. Mijn zus, die een gouden hart heeft en vier kinderen, reed op gas, en hield me voor dat de trein geen doen was, veel beter als zij me kwam halen. Konden we gezellig alvast bijkletsen.

In die jaren hadden we niet zoveel keuze, qua vliegen

Dus ja, ik ben net een kip, als ik één keer iets zus-en-zo gedaan heb, doe ik het de volgende keer weer zo. De tijd ontbrak om elke keer uitputtend naar alternatieven te zoeken.

Nu ligt dat anders. Er is wel tijd. Er zijn wel alternatieven. En mijn zus rijdt niet meer op gas. Ryanair van Porto naar Eindhoven, Transavia van Lissabon naar Zestienhoven (ja, doewie, met je Rotterdam-The Hague Airport!), of Vueling van Lissabon naar Schiphol.

Met deze benzineprijzen, en het klimaat in het achterhoofd, dacht ik er goed aan te doen om dat laatste alternatief te pakken. Lang geleden dat ik nog van Lissabon gevlogen heb, leuk om weer ’s rond te kijken daar!

Spoiler-alert: dat viel reuze mee, met dat leuk.

Aeroporto Humberto Delgado is een enorme shopping mall

Voor iemand die allergisch is voor shopping malls is dat dus een rottige keuze. Wist ik niet meer. Compleet vergeten.

Wachten en hangen met een maskertje voor. Ondanks dat alle maatregelen zijn losgelaten, loopt iedereen nog steeds gemaskerd rond. De admiraal* voorspelde het al: op een mooi moment moeten we die maskertjes gaan verbieden. Portugezen zijn zó braaf, ze liggen vermoedelijk zelfs nog gemaskerd in bed.**

Enfin, gemaskerd hangen en wachten in de Lissabonese shopping mall is niemands favoriete bezigheid, en toen kregen we als toetje nog bijna 2 uur vertraging. Zonder reden, want er werd niets meer verteld dan dat.

Vervolgens mag je dan eindelijk het vliegtuig in, en gebruiken ze alleen de voordeur

Daar gaat het niet sneller van, zal ik je zeggen, ook al proberen ze het op een legerachtige manier te benaderen met: “Group 1 can board now”. Wij waren group 3, want ik had plaatsen achterin gekozen.

Terugweg: zelfde verhaal. Vertraging, geen reden, alleen de voordeur. En dan was ik ook nog vergeten om dat idiote formulier in te vullen, dat je van de portugese autoriteiten vantevoren online moet inleveren, anders mag je het vliegtuig niet in.

Sta je op het allerlaatste moment – shitshitshitshitwatisditwaarmoetditheenhoekomikdaarwatishetnummervanm’npaspoort – zo’n stomme covidverklaring in te vullen, terwijl er helemaal niemand meer covid heeft want het is oorlog en nu heeft iedereen dáár alleen maar aandacht voor.

We mochten het verder in het vliegtuig invullen, anders klapte de deur ook nog ’s voor onze neus dicht. Puntje voor Vueling.

Hebben we dat gedaan? Wat denk je?

* Admiraal Henrique Gouveia e Melo heeft het vaccinatieprogramma geregeld. Iemand die zes weken lang alleen in een onderzeeër gezeten heeft, heeft wel voor hetere vuren gestaan.

** Je kunt mensen zien die alléén in een auto zitten of alléén over straat lopen met een masker op. ‘k Heb zelfs hier in de buitengebieden allenige gemaskerde fietsers gezien.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.