Ik word elke ochtend heel vroeg wakker met het gesnater van eendjes in de velden.

Correctie: ik WERD elke ochtend zo wakker, want afgelopen zondag was het met PANG PANG PANG BENG BOEM KNAL pang pang pang PANG BOEM KNAL knal knal knal knal knalletje BOEM BOEM ad infinitum

Opening van het jachtseizoen, onderduiken eendjes!

Het klinkt behoorlijk gefrustreerd, alsof de knallers zich lang hebben moeten inhouden, en dat zal ook wel zo zijn geweest. Ze hebben vanaf de lente niet meer mogen jagen, dus nu is de bloeddorst enorm. Zo te horen.

Ik kom meestal rond een uur of 6 bovendrijven, en hoewel ik dan nog niet helemaal wakker ben, komt er toch al van alles binnen. Soms hoor ik vaag de bakker aankomen of wegrijden, maar meestal hoorde ik de eendjes snateren.

Dat geeft een gezellig en goed gevoel.

Wat is het toch, dat het gesnater van eendjes zo vrolijk en onbekommerd klinkt?

“Geniet maar van je leven, jongens”, dacht ik dan, “het duurt niet zo lang meer.”

We hebben ooit een paar eenden gehad. Samen met een toom kippen was dat een heel gezellig troepje. Jammer genoeg is het ook in een drama geëindigd, net als pas het goeie leventje van die snateraars in de velden.

Het éne eendje heeft het op mysterieuze wijze niet gered, dus het overgebleven eendje sloot zich bij de kippen aan. We hebben al vroeg geleerd om alleen kippen te hebben, zonder haan. We hoeven tenslotte geen kuikentjes, en voor eieren is een haan niet nodig. Dat regelen die kippen zelf wel.

En hun dagelijkse gangetje naar grazige weiden en weer terug regelen ze ook zelf wel.

Ze waren nog heel jong, dus ze accepteerden het eendje als één van hen. En het eendje was een schatje. Ik heb haar weleens speciaal terug zien komen naar de achtertuin, om een achtergebleven kipje te roepen, die niet met de troep mee naar bed was gegaan.

Ze had een hele lieve blik in haar oogjes. Het was gewoon een schat onder de eendjes

Het was een genot om haar te zien spelen, duiken en spartelen in de sloot, snaterend en onder water duikend, genietend van het water en haar spel ermee. De kipjes stonden dan schouderophalend langs de kant – ’t is toch een beetje een rare, zag je ze denken.

Alles was idyllisch en het spijt me om de idylle nu te vermoorden, maar daar kan ik werkelijk niets aan doen, want dat vermoorden … dat deed een hongerige zwerfhond.

Onze kippen waren vrij om te gaan en te staan waar ze wilden. Nou já, in theorie, in de praktijk werden ze op een pad gelokt, en als kippen eenmaal iets zus-en-zo gedaan hebben, doen ze dat vervolgens altijd hetzelfde.

Heel handig, en lekker overzichtelijk

Ze drentelden ’s ochtends op hun gemakkie naar de boomgaard om daar gras te eten, wormen te pikken en een zandbad te nemen, gingen elk even terug naar het hok om een ei te leggen, en kwamen aan het eind van de middag weer terug gewaggeld om vroeg naar bed te gaan. En ’t eendje deed dapper mee.

Misschien heb ik ook wel een moord op m’n geweten

Het eendje zwom steeds minder en deed steeds meer met de kippen mee – diegenen die nog over waren na het bezoek van de zwerfhond. Hij had er wel vier omgebracht, en de overgebleven zes waren duidelijk wat meer op hun hoede, zeker de eerste tijd.

Het eendje hield hen in de gaten. Dat was ook het moment dat ze het kipje uit de achtertuin ging halen, de groep was niet compleet in het nachthok. Zo lief.

Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die denken dat dieren geen gevoelens hebben. Ik zag duidelijk de ontzetting in de ogen van Dikke Truus toen ze de dag na het drama bij de plek des onheils langs kwam: “O nee!” zag je haar denken, “O nee, daar kom ik nóóit meer!”

Logisch. Waar je vier zusters gruwelijk omgebracht zijn, en opengescheurd achtergelaten, nee, daar kom je nooit meer.

Het was me opgevallen dat het eendje niet meer in de sloot zwom. Zou het te koud geworden zijn? Maar het water wordt toch nooit écht koud, het komt met 30º uit de bron. Dan koelt het ’s nachts wel af, maar zo koud was het niet, eind oktober.

Ik probeerde haar in het water te lokken. Dat lukte, en het leek alsof ze het prima naar haar zin had

Sorry hoor, lieve lezers. Dit is een dramatisch blogje. De volgende ochtend vond ik haar terug in de sloot. Verdronken.

Ze had te lang niet meer gezwommen waarschijnlijk.

** Ken je het nog? Kinderliedje van vroeger.