Wekelijkse blog van Termas-da-Azenha, voormalige spa, hemelsbreed 12 km van de kust. Verbouwd tot vakantiehuisjes en gastenkamers, is dit piepkleine dorpje een verborgen juweeltje tussen de portugese velden. Nederlandse eigenaar.
Haar zoon Olle zit in de keuken op een kruk, stralend en op z’n gemak, en kauwend op een paaseitje. Zestien jaar geleden, toen zijn moeder hier net zo stralend en op haar gemak hier in de keuken zat, bestond hij nog niet. Grappig om te zien, dat haar zoon precies hetzelfde is en doet. […]
De vrijwilliger die in een Volkswagen bus kwam Meer lezen »
Zo. Hallo, goeiemorgen. Hoe gaat het met jullie? Wij zijn lekker bezig. De voorjaarsschoonmaak. Opruimen, weggooien, kleine plantjes planten, snoeien. Gordijnen wassen. Muren schoon met de hogedruk, verven, krabben, plakken, voegen, maaien “Ja! Broes (mijn zoon), ze zijn weg! Kom op, we kunnen!” want er komen natuurlijk gasten ondertussen, en niemand stelt het op prijs
Donkere wolken boven de voorjaarsschoonmaak Meer lezen »
Alle stads- en theaterkleding ging mee, lang lang geleden, in die grote vrachtwagen die al onze spulletjes naar Portugal bracht. Het heeft het eerste jaar in dozen doorgebracht, want het heeft een tijdje geduurd voordat al die spulletjes verspreid konden worden door het hele dorp. De eerste gelegenheid was een bonte avond van de eerste
Hoe vaak verkleed je je in je vakantie? Meer lezen »
Het was zo’n dag vandaag. Gisteravond was al duidelijk dat de keukenkraan gezondheidsproblemen had. De knop van het warme water draaide losjes en maakte een raar geluid. Het is één van de 9 keukenkranen hier in het dorp, en de meest gebruikte. Dag in, dag uit, draaien maar – en daar komt weer een straal
Watervast vertrouwen Meer lezen »
Soms lijkt het alsof ik een speciaal talent heb. Een talent om moeilijkheden aan te trekken. Alles wat er mis kan gaan, had ik al bedacht, dus dat kan alvast niet meer gebeuren. Mijn overtuiging is namelijk: alles wat je bedacht hebt, gebeurt niet. Dat betekent dat ik soms met een hoofd vol met apocalyptische
Naar de Ambassade voor het verlengen van je paspoort Meer lezen »
‘k Heb een jaar lang staan luisteren naar de professora van de kinderen, tijdens de pauze van ’t schooltje. Na de eerste verwarring over waar de jongens naar school moesten, bleek natuurlijk dat ze nog niet veel portugees spraken. En wij waren nou ook niet bepaald vloeiend, ook al hadden we een jaar lang les
Portugees leren, poispois Meer lezen »
Henk komt langs in de keuken, als ik alles sta voor te bereiden voor de nasi goreng voor vanavond. “Kom ’s even kijken, als je tijd hebt”, zegt hij, en loopt voor me uit naar zijn werkvloer voor vandaag. Henk is hier al meerdere malen geweest, zet zijn camper neer, en gaat goeie, nuttige dingen
Ik zit bij te komen van mijn voettocht in Lissabon op een leeg terrasje aan de drukke weg, bijna op de plek waar ik wezen moet. Nog een half uurtje voor het afgesproken uur. Ik was – als altijd – optimistisch, en dacht dat ik het stukje van Santa Apolónia wel kon lopen. Lekker wandelingetje
Op de step, op de step, een dagje Lissabon Meer lezen »
Ja, nou, ik kan het niet helpen dat mijn stem nogal sarcastisch klinkt … “Eh … graag gedaan, senhor!” Hij kwam aanrijden, en zou precies voor mij kunnen afslaan. Hoeft hij niet te stoppen en ik maar een beetje in te houden. Met een beetje opletten gaat het allemaal vanzelf. Officieel zit ik op de
Seksisme of gewoon politiek incorrect Meer lezen »
