Het hele verschijnsel vakantie is nog helemaal niet zo oud – wisten jullie dat al? De wat ouderen onder ons natuurlijk wel, want die hebben dat zelf meegemaakt. Het is pas in de jaren 60 een steeds toenemend verschijnsel geworden. Daarvoor was vakantie meer: op reis. Voor de betere klassen, niet voor jan-met-de-pet.

Als je nu onder de 40 bent, is het doodnormaal om op vakantie te gaan – alsof het nooit anders geweest is

Toen ik kind was, gingen wij naar een kampeerterrein op de Veluwe, maar al snel gingen we over naar een huisje huren. Mijn vader vond kamperen geweldig, maar wij vonden het een stuk minder om bij aankomst urenlang bij een tentstok te moeten staan, totdat pa zijn weg gevonden had in het staketsel dat wij kinderen “De Kameel” hadden gedoopt.

Het was een monster van een tent, maar je had wel allemaal de ruimte. Waarschijnlijk zou ik ‘m nu prachtig vinden; hij was gestreept en had twee bulten. Vandaar de naam, uiteraard.

Wij wilden helemaal niet uren – in onze beleving – die stokken staan vast te houden, wij wilden het zwemmeertje in duiken, of de heuvels in, of gaan kijken of er nog andere kinderen op de camping waren. Als het regenachtig weer was, moesten we een geul om de tent graven, zodat het water niet binnen zou lopen. Mijn pa was vroeger sergeant-majoor in het leger geweest, dus wij zijn opgevoed met:

“Onmiddellijke opvolging van de gegeven bevelen, zonder de minste tegenspraak, met recht van later beklag.”

Met een knipoog, dat dan weer wel.

1, 2, hoppelakee!

Kijk ’s naar hoe dat nu gaat, met een beetje mazzel gooi je je tent de lucht in en popt-ie uit zichzelf op. (Hoe je ‘m dan weer inpakt, weet ik niet …) Ok, dat is een klein tentje, en hij heeft geen strepen of bulten, maar het is wel stukken makkelijker geworden allemaal.

Of je gaat “glamperen” – hoe zeg je dat? Aan glamping doen? Dat is in feite ook een huisje huren, maar zonder de voordelen daarvan. Er staat immers alles in, echte bedden, een kast, een keuken en een hele badkamer als je geluk hebt.

Misschien ben ik bevooroordeeld, maar dan heb ik liever een echt huisje. In een tent, weet ik uit ervaring, is het nogal gehorig. Mocht je toevallig moeilijk slapende kinderen hebben, of niet zo’n gezellig huwelijk, of juist wel een heel gezellig huwelijk, dan heb je een puntje.

Je ziet letterlijk geen hand voor ogen

Ik vond trouwens het kamperen vroeger heel spannend. We zwommen, speelden, verbrandden vuurrood, werden gebeten door van allerlei onduidelijke insecten, gingen nachtwandelingen maken, waarbij mijn vader altijd verdwaalde, zodat je uren en uren door de donkere heuvels moest sjouwen voor je lekker in je bedje lag.

Ik kan me nog goed herinneren, dat ik ’s avonds in het donker in m’n slaapzak lag met mijn zachtjes snurkende zussen om me heen, en dat ik letterlijk geen hand voor ogen kon zien. Het was pikdonker. En dat is heel spannend!

Waarschijnlijk kom je dat niet meer tegen, dat het zo donker is, maar je kunt dan wel weer van alles kiezen. Slapen in een druppel hangend aan een boom, een hangmattent, een pipowagen, een oude dubbeldekker, een vintage camper, een iglo, een boomhut, een oude keet, tram, veerboot, vliegtuig, tipi of yurt.

Die laatste twee zijn eigenlijk al een beetje gewoontjes geworden. Maar nu ben ik zo benieuwd: zijn er mensen die dat doen (en die dit dan toevallig lezen) en die dat leuk vinden?

Vertel eens! Ik ben daar heel nieuwsgierig naar!