Onze engelse vrienden hebben afgelopen maandag een reuzenstap gedaan in de richting van hun toekomstdroom: een eigen huis in de oost-Alentejo. Ze waren al weken bezig geweest om hun spullen in te pakken, want omdat ze thuis werken (ze zijn edelsmeden) moest alles gecombineerd. Inpakken, doorwerken, en alles schoon en in een goede staat achterlaten.
Schoonmaak is meestal een stiefkindje op het te-doen-lijstje
Logisch, want psychologisch gezien ben je meer bezig daaro dan hiero. Hiero is – bijna – een gepasseerd station, daaro is de opwindende toekomst! En het was al niet eenvoudig geweest om een ander plekje te vinden, met de juiste condities.
Zij zijn ondernemers, en dan zijn de banken niet zo willig om hun lieve geldje in een lening aan je om te zetten. Banken willen graag 1.000% zekerheid. Het huis dat onderpand is, is hen niet genoeg. Ze willen ook absoluut zeker weten dat jij je lening (+ de nodige rente) maandelijks terug kan betalen.
Blijkbaar is het niet genoeg om aan te tonen dat je al zoveel jaar overleefd hebt als ondernemer.
Vandaar dat ze eerst eens gaan huren. Dan kunnen ze op het gemakkie eens gaan kijken of ze een leuk huis tegenkomen, eventueel een opknappertje, waar zij en hun poezen in alle rust oud kunnen worden. En dan hebben ze wellicht zelf ook nog een beetje zekerheid op hun oude dag. Tenslotte kun je een huis altijd weer verkopen.
De braziliaaanse verhuizers wisten wel van aanpakken. Ze kwamen om 9 uur, en een uur later stond alles in de vrachtwagen, had ik ze nog nét op tijd te pakken voor een foto. Wij zaten met z’n allen daarna een beetje weemoedig en wankel te doen, want afscheid nemen is nooit leuk.
“Het is niet voor eeuwig en altijd” houdt Paddy de moed erin, “we komen heus nog wel een keer langs voor een game-night hoor!” “Eerst even op stoom komen” voegt Stephanie toe, terwijl ze moe haar hoofd tegen zijn schouder laat leunen. “Vannacht 3 uurtjes geslapen …”
Wij moeten ons ook even vermannen, want nu zijn wij aan de beurt.
Schoonmaak! Ontstopping!
De moeder van mijn pleegzoon is, nou ja niet op straat gezet, maar moet wel ongeveer direct haar huis uit, dus of ze dan misschien hier even terecht kan. Ja, tuurlijk. We hebben vijf dagen om de boel in orde te krijgen, en ondanks dat S & P hun best gedaan hebben, ligt er nog een prachtige taak te wachten.
Een verlaten huis maakt altijd een heel zielige indruk. Dan moet je gewoon maar snel aan de slag, anders werkt het besmettelijk. “We gaan gewoon het lijstje afwerken, Broes” zeg ik dapper. “Als jij aan de verstopte afvoer begint, begin ik met de ramen.” Er liggen een boel “verrassingen” te wachten. Zo te zien is niemand op het idee gekomen om iets meer schoon te maken dan de dingen die je zo direct ziet in al die tijd.
Mijn ouwe tandenborstel doet goed dienst voor de kleine hoekjes, waar er ongelooflijk veel van zijn! De stopcontacten zijn vies, de achterkanten van de kasten, de plafonières … oi, zoveel schoonmaak in één huis. En dan hebben we nog de uitdagingen van een ingestort plafonnetje in de inloopkast, en de verstopte afvoer.
Die laatste neemt de meeste tijd in beslag, en roept ook de meeste vragen op. Hele pannen frituurvet erdoorheen gegooid? Nooit afwasmiddel gebruikt? Nadat ik de tweede keer op een andere plek de buis heb doorgezaagd, en daarbij nogal wat drab én ontstoppingsmiddel (wat prikt!!) over me heen gekregen heb, bescherm ik mezelf wat beter.
Bij de derde cut lijkt het alsof we de doorsteek hebben gemaakt. De ontstopper – een hele lange metalen afvoerboor – lijkt erdoorheen te gaan. We zullen het pas echt weten als het eenmaal weer helemaal in elkaar zit, en dat is nog even een werkje. Er zit inmiddels een gat zo groot als een voetbal in de vloer, waar de pijp doorheen gaat. Broes beneden, ik boven, proberen we de pijp op de juiste plek te krijgen.
“Nee, er moet nog meer af. Steek je hand in het gat. Neenee, meer hier!”
“JA! Waar is hier! Daar?”
“Nee, meer naar de muur toe!”
“Hier dan?”
“Neenee, meer daar!”
“JA, hallo, waar is daar dan?”
“ Meer naar de andere kant van de muur!”
Enzovoort, enzovoort.
We zijn er leuk een paar dagen zoet mee geweest. Maar in die vijf dagen is de ruimte veranderd van een zielig, verlaten huissie in een stralend appartement met koud en warm stromend water, wat nog wegloopt ook!
N.B. Wat betreft de aanpassing van de keuken, wil ik hierbij onze onvolprezen medebewoner P. nog heel hartelijk bedanken voor zijn vriendelijk aangeboden hulp. Zonder dat was het een stuk minder mooi geworden. Veer op je hoed, P.!
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.