Dit “Jaar-van-de-Vlinder”-project – daar is toch wel weer een paar maanden in gaan zitten. Het lijkt een klein muurtje, maar al met al duurt het toch wel even. Nu hebben we het natuurlijk niet over 24/7.

Dit is in de zomer begonnen; eigenlijk is 2018 al het “Jaar van de Vlinder”

Een russisch meisje gaf de aftrap. Ze was hier met haar zusje, oom, moeder, oma en hond, voor zo’n anderhalve maand. Ze wilde graag mozaieken leren, en aangezien ik bezig was met een ander project “De kleine zeemeermin” – kon ze makkelijk meedoen.

Ze had er wel oog voor, meer dan haar kleine zusje. Die was er eigenlijk nog te klein voor, en misschien ook te ongeduldig en te snel afgeleid. Geeft niks, Lisa was lekker bezig.

Ze maakte de eerste vlinder, die roze aan de linkerkant

Daarna was het de beurt aan mijn zussen Tineke en Nettie, die er ook nog een paar gezellige bloemetjes bij maakten. En een rups.

Ik had verwacht dat er wel zomergasten zouden willen meedoen, maar ondanks dat ik veel mozaiekworkshops gegeven heb, wilde iedereen liever iets maken om mee naar huis te nemen. Franse Nathalie vond het als enige wél geweldig om een vlinder te maken, en deed dat met veel overgave. In 1 dag had ze een flink exemplaar af. Chapeau!

Na de zomer zou mijn mozaiekmaatje Astrid langskomen, en vrijwilligster Gerda had ook al aangegeven dat ze al kleine dingen gemozaiekt had, en niet kon wachten om ’s wat groters te doen.

Dat is natuurlijk het grote voordeel van de Termas: je kunt effen lekker uitpakken. Da’s toch wat anders dan een schaal of een vogelhuisje.

Dat heeft zo z’n eigen uitdagingen hoor, vergis je niet! Klein werken is best moeilijk, maar ik kan me voorstellen dat je het zat kan zijn, dat gepriegel op de vierkante centimeter. Maar goed, ik ben iemand van het grote gebaar …

Voor- en achterkant: check, zijkant: check, bovenkant: check. Veelzijdig muurtje …

Er was wel een gast die graag meedeed met de Vlindermuur: Lucille. Ook frans, kookte geweldig, fijn stel gasten, en behalve mooie herinneringen aan lekkere maaltijden liet ze ook nog een prachtige tastbare vlinder achter.

Astrid, dochter Isabelle en Gerda voegden daar nog een paar aan toe …

… en toen ze weg waren, begon het te regenen. Daarmee blijft het liggen, dus toen de zon zich eenmaal weer liet zien, pakte ik mezelf bij de haren, maakte een bak lijm, pakte de doos met stukken wit en de mozaiektang, en ging ’s ochtends in het zonnetje aan de slag.

Gewoon stukjes wit plakken is werk

Een mozaiek afmaken is niet altijd even leuk. Dan is het grote gebaar best een nadeel; je zou dan liever op de vierkante centimeter zitten prutsen. Enfin, kwestie van verstand op nul, blik op oneindig en doorgaan met ademhalen.

Het is af! Fijn hoor! Lokvlinders op de muur, nu nog échte vlinders in de tuin

Dat zal nog even duren, want die vinden het nu natuurlijk te koud. Maar! Hopelijk komen alle bloemetjes weer op, over niet al te lang, want in maart is het alweer lente.

In Termas-da-Azenha wordt 2019 het “Jaar van de Vlinder”

(En allemaal heel erg bedankt voor je bijdrage aan deze schitterende veelzijdige muur!)