De lente komt eraan, en dat is te merken. De eerste kampeerders zijn al geweest, en weer vertrokken. De tweede familie staat in te pakken as we speak.
Er zijn veel verschillende type kampeerders
De eerste familie kwam met een grote camper. Dat snap ik, want het oudste schatje telt net een jaar, en het tweede schatje zit nog in de buik van mama. Dan is een camper wel heel fijn, want je kunt niet alleen van alles en nog wat meenemen, voor je oudste kind maar met een baby in je buik wil je je wel ’s minder fit voelen. Of wat moeilijker slapen.
Ze komen uit Duitsland, en kunnen nu nog even van hun vrijheid genieten. Zodra de kinderen leerplichtig zijn, is het over. Dan moet je je als ouder voegen naar het regime van de schooltijden et cetera. “In Duitsland is het niet zo streng hoor” vertelt pap, “maar hij gaat wel naar school natuurlijk, ja.”
Ze zijn vooral geinteresseerd in de geschiedenis van de Termas. “In Japan heb je veel warmwaterkuuroorden” vertelt mama, “wij vinden het heerlijk als we een bad zouden mogen nemen.” Natuurlijk mag dat, we hebben nog steeds badhokje 6 beschikbaar als gastenbad.
Even later hoor ik geschater en geklater uit nummer 6 komen, en loop met een tevreden glimlach door naar het Toiletgebouwtje van het kampeerterrein om de boel even schoon te maken.
Het is leuk om weer gasten over de vloer te hebben, zeker als ze het zo goed naar de zin hebben als deze
Nu hebben zij blijkbaar hun talent voor genieten ook aan hun nageslacht meegegeven, want het jongetje is onweerstaanbaar charmant en goedgehumeurd.
De volgende dag, na hun vertrek, belt een buitenlands nummer. Of er plaats is op de camping. “Jazeker” antwoord ik, “het is nog vroeg in het jaar, dus we hebben plaats zat. Jullie zijn van harte welkom.”
Fietsers zijn altijd welkom, want ik kan me voorstellen dat je er niet op zit te wachten om nog zoveel kilometer verder te fietsen omdat er geen plek is. Bovendien nemen ze nooit zoveel spulletjes mee natuurlijk, dus hebben ze ook niet veel plek nodig.
Een familie franstalige Belgen. Vader, moeder en twee jonge kinderen. Ze zijn al vanaf september onderweg, en ze blijven weg tot komende juni. Het oudste kind heeft een gezonde buitenkleur, die ophoudt waar haar fietshelm zit. Sproeten-vader, sproeten-dochter. Ze zijn al over het hele Iberische schiereiland gefietst.
De Pyreneeën waren nog niet eens het lastigst – zuid-spanje was erger: de woestijn!
Het was niet alleen erg hoog, maar ook erg droog. “Hoog en droog is altijd goed, zeggen ze, maar in dit geval dus duidelijk niet!” grap ik tegen ze. We bieden hen een tuintafel met 4 stoelen aan, zodat ze comfortabel hun diner en hun ontbijt kunnen nuttigen. Ze hebben het hele toiletgebouwtje voor zichzelf.
Ik ben erg onder de indruk van deze kampeerders!
Wat een pracht van een avontuur. Wat een ervaring als je kind bent, en je weet dat je zo jong al in staat bent om bergen en woestijnen te overwinnen. Net als de eerste –
een kampeerervaring voor het leven
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.