“Het rook gisteravond verrukkelijk – wat van je terras af kwam waaien. De wind stond precies goed.” maak ik een grapje, “en toen durfde in natuurlijk niet meer zomaar even langs te komen met een glaasje wijn. Dat leek zo verdacht, alsof ik het erom deed.”
“Aaah! Echt waar?” Ramona kijkt me perplex aan, “ogossie, dat is jammer! Ik had veel te veel gekookt, en ik dacht nog: Ellen zou makkelijk mee kunnen eten. Maar ik vond het zo stom om dat te vragen!”
We staan bij de Multibanco in Alqueidão, omdat Ramona nooit contant geld bij zich heeft. Ze moest pinnen, en ik ging toch even boodschappen doen bij die super super hier.
Dan hoef je niet direct met die enorme camper weg.
Het is voorseizoen. Het is nog rustig
En dat is precies de bedoeling. Fluitende vogeltjes, en een tractor in de verte …. genoeg rumoer. Ze heeft pas aan het strand gestaan:
“Na een paar dagen heb ik zoiets van: kan die branding effen af? Dan heb ik echt wel weer genoeg gehad.”
Met je camper naar de wijde verten en doen wat je hartje je ingeeft. Wie zou dat niet willen? Toch zijn er niet veel die het ook echt doen. Het valt ook niet altijd mee, zeker niet als je net iemand ontmoet hebt met wie het leuk klikt. Maar als je hartje dan blijft roepen dat je naar Portugal moet, tja, wie ben jij dan om dat tegen te spreken?
De Boat &Breakfast liep best lekker
maar er zaten net iets teveel nadelen aan. Er kwamen mensen uit de hele wereld op dat prachtige plekje af, maar de woonboot was ook haar eigen huis. Als er een boeking was, moest ze al haar eigen spulletjes weghalen, en zelf even in een oude camper een stukje verderop bivakkeren. Nu is dat niet zo erg, vooral niet als het leuke gasten en dito verdiensten oplevert, maar je gaat daar op den duur genoeg van krijgen.
“Het was alleen een advertentie op AirBnB, en het liep heel goed. Ik had van alles gekregen en opgeknapt, bij de tweedehands gekocht, en ik had dat hele verhaal ook eerlijk op AirBnB gezet. Mensen vonden dat leuk, ik heb hele leuke gasten gehad.” Ramona is een beetje weemoedig bij de herinnering, “Het was ook een prachtige plek met een geweldig uitzicht, maar het werd me teveel.
En mensen gingen steeds meer last-minute boeken
Stonden ze op Schiphol, kreeg ik een telefoontje dat ze er over een paar uur zouden zijn. Moest ik weer alles inpakken, en als een haas gaan schoonmaken. Mwah … minder hoor!”
“Ja, dat ken ik”, zeg ik, “tenminste, dat last-minute. Dat is inderdaad steeds meer. Heel vervelend, want je moet alles laten vallen en lopen jakkeren omdat het nununu af moet. Ik probeer er steeds voor te zorgen, dat er een aantal huizen klaar staan, maar dat kon jij natuurlijk niet.”
“Nee, ik had niet zoveel zin om heel de tijd in die camper te improviseren omdat ik misschien wel een boeking kon krijgen.” antwoordt ze, “dus nou ja, toen had ik het idee om naar Portugal te gaan. Ik heb de boot verkocht en deze camper aangeschaft, en daar ben ik dan!”
“Enig idee wat je gaat doen?” vraag ik, een beetje beducht dat ze zal antwoorden: een B&B beginnen, want ik heb het idee dat de markt inmiddels weleens een keer verzadigd is. Er is de afgelopen jaren nogal wat bijgekomen, alleen al in deze streek zeker een stuk of tien. Nu is Turkije afgevallen als vakantieland, en Portugal schijnt het beste jaar sinds ooit te gaan hebben, maar toch – er zit een eind aan.
Maar nee, het wordt geen vaste plek voorlopig
Misschien een plekje in een community, zoals “Vegan Hill” in de Algarve. Je hebt ook nog zoiets in de Serra da Estrela, maar ja, daar is het wel heel koud in de winter. Het is een wintersportgebied. Dat verwacht je niet direct in Portugal, maar ja hoor: het allereerste jaar dat ik hier rondreed, heb ik in februari in de Serra op een slee in de sneeuw gezeten. Zeer tot mijn eigen verrassing!
We nemen afscheid. Het is tijd om weer eens verder te gaan
“Ik heb een heerlijke tijd hier gehad, lekker rustig, daar was ik echt even aan toe”, zegt Ramona en geeft me een dikke omhelzing, “en ik heb nog even getwijfeld of ik het hondje mee zou nemen, want het is een echte lieverd. Maar toch maar niet …. “
“Jammer”, zeg ik, maar eigenlijk ben ik ook een beetje opgelucht. Ondanks dat ik het hondje niet wou, toen ze een paar weken geleden uit de lucht kwam vallen, ben ik toch aan haar gehecht geraakt. Het is inderdaad een schatje, dus laat ‘r maar lekker hier blijven.
Er moeten ook een paar vaste bewoners hier overblijven tenslotte!
