“Het valt me mee hoor, qua tol” zegt Marco en neemt genietend nog een slokje van zijn rode port, dat ik speciaal voor de gelegenheid in een mooi antiek glaasje geschonken heb. “Het kwam nu met de gewone auto op zo’n 87 euro – wel een verschil toen we met de bus kwamen. Dan zit je in de hoogste categorie, betaal je je helemaal scheel. Vooral in Frankrijk, da’s nog steeds het duurst.”
Ze zijn achter mekaar doorgereden van België naar Portugal
Dat kan, als je met z’n tweeën bent, en je hebt geen zeurende kinderen achterin. Het gaat prima, als je buiten het seizoen gaat rijden, en al helemaal als je zaterdag in de nacht weggaat. De enige die zou kunnen zeuren, is hondje Keto, of Rita haar knie.
Die knie wil niet 30 uur achter elkaar zitten. Die wil zo nu en dan bewegen, net als het hondje. En de laatste moet soms gewoon ook even plassen. “Het is een hele zit, vroeger deden we dat fluitend, maar je gaat nu toch de leeftijd wel merken” zegt Rita, en neemt net zo genietend een slokje rode wijn. Wat het genieten betreft, zit het wel goed met die twee.
We doen even een drankje, gezellig
“Nog vier jaar, en dan gaan we met pensioen” zegt Rita “we moeten een beetje oefenen in niks doen. Dat kan hij goed” en ze wijst met haar duim naar Marco, die erom zit te gniffelen, “maar ik wil graag iets te doen hebben. En dat kan hier, gelukkig.”
(Jazeker, dat kan hier! Je kunt natuurlijk van alles zelf meenemen, zoals Rita haar diamond-painting, een stiefzusje van mozaiek en Bob Ross, maar je kunt in de Termas (leren) mozaieken, tekenen & schilderen, sporten, gewichtheffen, hardlopen, boogschieten of tuinieren. Of het nieuwste: vilten. En de edelsmeden-buren willen je graag leren sieraden maken.)
Anna is van Zwitserland naar Portugal komen rijden
Zij heeft zelf een B&B gehad in Zwitserland, maar heeft die met het invallen van de C-risis in 2020 snel van de hand gedaan, en zoekt nu een geschikt huis in Portugal. Haar mopshondjes zeuren ook niet tijdens het rijden, ze zijn het juist gewend. Ze vinden het wel prettig. Vooral de pappa. Pappa laat zich ook graag ronddragen.
“Ik moet me eigenlijk haasten, maar daar heb ik nu geen zin in” lacht Anna, “ik weet niet of dit wat gaat worden hoor … ‘k heb al zo veel huizen gezien …. maar ja die man komt uit Lissabon rijden dus ik kan het niet afzeggen dat zou wel lullig zijn.” Ze tovert een foto van een typisch portugees huis uit de vijftiger jaren op haar telefoon. “O, die is wel leuk” reageer ik verrast, “mooi oker is niet lelijk, en er zit best een groot stuk terrein bij. Met olijven? Ja, zo te zien … Nou succes! Ik duim voor je dat dit je droomhuis is!”
Bolivia – Portugal, maar dan via Spanje
Op het aangrenzende kampeerveldje is de Boliviaanse familie aan het opruimen. Ze hebben zich prima vermaakt, vooral met het tafelvoetbalspel. De twee zussen en de twee kinderen tegen elkaar, terwijl pap het zich makkelijk maakte op de bank. Zij zijn niet helemaal vanuit Bolivia hierheen komen rijden – als dat al zou kunnen – maar zijn eerst verhuisd naar Spanje.
Bolivia was een paradijs tot 2019.
Na de verkiezingen werd het leven een stuk ingewikkelder. President Evo Morales “won” maar dat werd bevochten door te zeggen dat er geknoeid was met de uitslag. (Wordt dat een nieuwe trend? Als je verliest, zeggen dat er gerommeld is met de stembiljetten? Maak dan je borst maar nat in november, Nederlanders!)
Economisch ging het ook niet zo lekker, de Boliviano was erg zwak ten opzichte van de dollar – klinkt goed, hè? Net alsof ik weet waar ik het over heb.
Spanjaarden spreken een wat merkwaardig soort spaans, maar het is te verstaan, vinden de Bolivianen. Het leven is er rustiger, stabieler, beter. Okee … zo kun je het ook zien …. was het een jaar geleden dat de Catalanen zich wilden afscheiden? Een paar jaar geleden dat er 25% werkloosheid onder jongeren was?
Enfin, wat weet ik ervan. Van Bolivia weinig, maar nu toch weer wat meer. Van Zwitserland een beetje, en van België misschien een ietsiepietsie meer.
Wat ik wél weet: al deze mensen vinden Portugal een topland!
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.