Laatste nieuwtjes van deze week: het is koud. Overdag gaat goed – vanaf een uur of 11 is het prima te doen. Stralend blauwe lucht, lekker warm in de zon, prima. Tot een uur of 5, want dan begint de zon te zakken, en wordt het berekoud.
Voor ons doen berekoud. ’s Nachts is het min 2. Boe. Nieuwe ijstijd?
(Excuseer het hoge Trump-gehalte in voorgaande kop. Ik moet nog steeds wennen dat we terug naar de normale ommegangsbeschaving zijn.) ´s Nachts is ook niet echt het probleem, voor ons tenminste. Met 3 kruiken in een heerlijk warm bed (met nog steeds het raam open voor de frisse lucht – gezond!) is alles helemaal in orde.
(“Drie kruiken?! Drie?!!” – ja, een mens heeft twee voeten (twee!) en een buik!)
’s Avonds in de warme zaal van het badhuis, waar het spontaan stromende, warme mineraalwater als vloerverwarming dient, ook niet.
De uitdaging is meer ’s ochtends
Voordat je in staat bent om deze barre omstandigheden tegemoet te treden, ben je even verder. Ik ben een vroege opstaander, maar nu even niet.
En alles moet verzorgd: de kippen opgesloten ’s nachts want er zijn wezels gesignaleerd. En die hebben ook honger. Donkiedonk wordt al wat ouder, dus die moet ingestopt in haar dekentje op haar slaapplekkie. De pasgeplante mannetjes-kiwi, die vergeten is om z’n blaadjes te laten vallen deze herfst, moet onder een plasticje anders vriest-ie dood.
De kranen moeten héél zachtjes aangezet in het toiletgebouwtje van het kampeerterrein, want ook al lopen de leidingen bovenlangs, het zou ernstig vervelend zijn als ze kapot vriezen. Ik heb er geen ervaring mee, dit is de 2e winter in 23 jaar dat het zo koud is.
Je hebt het er maar druk mee!
De werkdag is gereduceerd naar 11 tot 4. Gelukkig heb ik ergens een gen dat mijn winterslaap regelt, want 10 tot 12 uur slapen per nacht is in de winter absoluut geen probleem. Dat scheelt weer. We leven hier vlak bovenop de natuur, dus je merkt veel meer van extreme weersomstandigheden dan in de stad.
Het heeft iets heel gezelligs
Het doet me denken aan lang geleden, een hele strenge winter in Nederland – alles stijf bevroren, de straten zowat onbegaanbaar, de snelwegen helemaal ondergesneeuwd, heel het land van de wap.
En dan ineens: lente!
Is dat dan de klimaatverandering? Of was dat altijd al zo? Ik weet het niet meer. Ik kan me nog wel herinneren dat mijn oudste een briefje op de keukentafel achterliet (toen ik er 1 middagje niet was, en hij niet wist hoe hij de kachel aan moest krijgen, want nog maar 8 jaar oud):
“k Heb even de koelbox aangezet om mijn handen te warmen, want het was zo koud!”
Het kind is altijd al goed geweest in puntige boodschapjes achterlaten … Maar alle gekheid op een stokje, in 1 week is het van Ongelooflijk Koud (voor ons dan, nu) naar Heerlijk Zacht Weer gegaan.