“Olá, bom dia! Posso entrar?” klinkt een opgewekte vrouwenstem voor de hordeur van de receptie. “Ja, ja, natuurlijk, kom binnen” antwoord ik – het is tenslotte een receptie, en we zijn gewend aan onverwachte gasten.

De vriendelijke mevrouw stelt zich voor als vertegenwoordiger van de EDP* en wil over zonnepanelen praten

Het installeren van, met name. Dat vind ik erg interessant, want ik ben sinds kort afgestapt van het idee dat het tot de taken van de overheid behoort om de natie te voorzien van schone energie. Dat is blijkbaar te veel gevraagd, niet alleen voor de onze, maar voor veel meer overheden. En dan doet Portugal het nog helemaal niet zo slecht, met die windmolens overal.

Zeker met het stijgen van de energie prijs, lijkt een dak vol zonnepanelen een geweldig plan!

De mevrouw heeft mooi verhaal dat ze met een braziliaanse tongval vertelt. Toepasselijk, die tropische associatie. Ik word meegesleept door het plaatje dat ze schetst en me laat zien, hoewel de daadwerkelijke besparing me een beetje tegenvalt.

Volgende stap: het bezoek van een technicus. Een man met een druipsnor, dunne benen en een dikke buik, met een magere assistent. Ze gaan de vliering op, ze lopen op het dak, ze kijken naar de meter. Alles top. We gaan door voor 10 panelen!

Ik plan de plaatsing naar eind september, in de verwachting dat het dan redelijk stilletjes zal zijn, en ik die vier dagen makkelijk kan blokkeren in de agenda. Dat ging een beetje anders maarre … mijn zus van 80 zat daar, en die is een beetje doof, en zoveel lawaai maakt het plaatsen van zonnepanelen nou ook weer niet, dus allez, vooruit maar met de geit.

Mooi dat die man met die druipsnor geen goeie kijk op de zaken had gehad. Een lichtgewicht in alle opzichten. De volgende ploeg – die daadwerkelijk de zonnepanelen zou komen installeren – had daar een hele andere kijk op.

“Wij plaatsen geen zonnepanelen op dit dak”, zeggen ze onverbiddellijk

“Wij zijn door een paar dakpannen heen gezakt, en die moeten dus eerst vervangen worden.” “Dat lijkt me niet zo’n punt” antwoord ik opgewekt, “dat hebben we zo gedaan, mijn zoon en ik.”

Nou, dat was niet precies wat ze bedoelen. Ze bedoelen eigenlijk het hele dak. Anders zou er wel ’s schade kunnen ontstaan, en dan zou de EDP dat moeten vergoeden. En ze doen nu juist dit soort tropische voorstellen aan particulieren, om er zelf als eerste beter van te worden.

Ja, wat dacht je? 10 zonnepanelen voor ons huishouden is redelijk veel

De EDP Comercial – hun officiële naam – neemt de rest van de geproduceerde energie wel ruimhartig in z’n leidingennetwerk op. Krijg je daar nog wat voor, hier in Portugal? “U kunt proberen om dat aan te vragen” zei een mevrouw desgevraagd, die mij belde hoe het zat met het dak, en of ze al konden beginnen met plaatsen.

Dat klinkt lekker. Alsof je dat beter maar niet kunt gaan proberen.

Goed. Daar zat ik dan, met de uitdaging om aannemer Eduardo zover te krijgen dat-ie alles zou laten vallen, en hier aan de slag gaan met het vervangen van tegen de duizend dakpannen.

Nu laten aannemers nóóit dingen uit hun handen vallen, dus dat duurde eventjes. Twee telefoontjes van mevrouwen van de EDP en 3 weken later kwam hij voor de tweede keer langs, om definitieve afspraken te maken. Het weer heeft er ook nog een beetje mee te maken … ’t is weliswaar een zonnige herfst, maar wel met hier en daar een natte dag. Dat kun je niet hebben als je dak open ligt.

De laatste mevrouw van de EDP had er blijkbaar geen fiducie meer in. Ik weet niet wat ze gedacht heeft, of onder welke steen ze gelegen heeft, maar van hun kant zagen ze het blijkbaar niet meer zitten. “Drie weken om een dak te vervangen, drie hele weken! Hallo! Hoe lang moet het duren? Patiência!” terwijl iedereen hierbij betrokken toch in Portugal woont, waar het minste of geringste een halve eeuwigheid duurt om voor mekaar te krijgen?

Afgelopen week kreeg ik een mailtje van de E-redes

Dat is de maatschappij die speciaal is opgericht om de infrastructuur te dingesen, maar ze doen ook bemiddelen met financiële geschillen. De grenzen tussen de energiebedrijven en deze instelling zijn wat rafelig.

Ze melden in nette bewoordingen dat de EDP dit niet meer ziet zitten, en de handdoek gooit.

Ondanks de nieuw geplaatste meter. Ze kunnen zich voorstellen dat wij daar ernstige emotionele schade van ondervinden, dus krijgen we een schadevergoeding. Vermoedelijk hebben ze die schadevergoeding 18 dagen eerder overgemaakt, want ik had me al verbaasd over een storting van 85 euro van de EDP.

85 euro. Voor alle gekneusde optelsommetjes, verbrijzelde fantasieën, gebroken dromen die ze veroorzaakten!

Wordt vervolgd. Want ik broed op een plan …

Patiência.

* EDP = Energias de Portugal = het vroegere staatsbedrijf dat geprivatiseerd is

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.