Ik heb dat wel ’s meegemaakt, ja, dat ik mezelf in een hoek geverfd had. Eén keer zelfs letterlijk, maar toen was ik nog erg jong, en er was niemand in de buurt om me wijzer te maken. Ter mijn verdediging. Je komt er wel uit, natuurlijk, maar het kost wat voetstap-afdrukken op je met zweet-en-tranen net aangebrachte, nieuwe verf. (En ik had nog wel zó bevlogen zitten verven in mijn eerste echte eigen nieuwe huisje …)

Jammer. Weer wat geleerd.

Meestal verf je jezelf in een hoek op een figuurlijke manier

Die ken ik ook. Jullie ook? Ik ga dat hier verder maar niet uit de doeken doen; er zit een grens aan wat je kunt laten zien van jezelf.

In het voorgaande stukje zit een boel van wat er op dit moment gebeurt in de wereld.

Een niet nader te noemen persoon, die aan een ernstige vorm van zelfoverschatting lijdt, heeft zichzelf flink in een hoek geverfd. Letterlijk én figuurlijk. En daar heeft niet alleen hij, maar vooral de mensen om hem heen erge hinder van.

“Er zit een grens aan” – ook zoiets wat die niet nader te noemen persoon niet begrijpt

Gelukkig zijn er veel en veel meer mensen op de wereld, die wél weten wanneer de grens bereikt is. Gelukkig zijn er veel en veel meer mensen op de wereld die graag in vrede met mekaar willen samenleven. Ondanks verschillen in cultuur of hoe je de wereld ziet.

Misschien beseffen we dat alleen op momenten als deze. Als het erom spant. Als er dingen gebeuren, die je schokken tot in het diepst van je wezen. Dingen waarover je eigenlijk alleen maar kunt denken of zeggen: Waaaaa?????

Ik kan op dit moment geen blogje schrijven over hoe prettig de lente hier vordert, wat een leuke mensen hier toch langskomen, hoe fijn het toch is dat de C-risis nu eindelijk op haar einde loopt. Sorry hoor.

Ik zit avond aan avond achter YouTube, te klikken van het één naar het ander, totdat Broes binnenloopt en verbaasd roept: “Hee, moet jij niet ’s een keer naar bed? Het is al half twaalf!”

Op een mooi moment draaien de rollen om. Dan zegt je kind tegen jou dat je naar bed moet

Zoals zoveel mensen op de wereld, zit ik achter het scherm geplakt. Heb ik een enorm respect voor een leider als Volodymyr (nee!! geen Vladimir!!!) Zelensky, die samen met zijn Oekraieners die vastgeroeste russische robot te pakken neemt, ten koste van een ongelooflijke prijs, maar hij doet het dan toch mooi maar.

En de hele wereld (allez, bijna de hele) laat zich (weer) van haar mooiste kant zien. Net als aan het begin van de C-risis. Het moet alleen niet té lang duren.

Hoe dan ook, zoveel solidariteit kan mijn zakdoekenbestand nauwelijks aan

Er zijn nu waarschijnlijk plekken genoeg in Europa, die zóveel dekens bevatten, zóveel warme kleren, zóveel blikken soep, dat je er tranen in je ogen van krijgt. En ze gaan allemaal daarheen.

Hier ook. In ons kleine gemeenschapje zijn er nog genoeg mensen die hun overtollige dekens, jassen, blikken soep naar de Junta de Freguesia komen brengen. Een oproep op Facebook was genoeg voor dit resultaat.

In twee dagen – dus op het moment dat je dit leest – offert een dappere vrachtwagenchauffeur zijn heilige zondag op, en gaat van Pombal naar Polen rijden. Om warmte (letterlijk en figuurlijk) te brengen naar een boel mensen die alles kwijt zijn.

Hoe is het mogelijk, dat mensen zo indrukwekkend prachtig, en tegelijkertijd zo impressionant gruwelijk kunnen zijn?

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.