Ik loop lekker een beetje te lopen met Mira, gaat m’n telefoon. Ik neem altijd op met: “Termas-da-Azenha, bom dia” hoewel het in Portugal gebruikelijk is om slechts “Estou” te zeggen, uitgesproken als “Tooo”, wat gewoon betekent “Ik ben er”.

“Hallo, met Malu, ik bel over het tv-programma “B&B vol Liefde”

Of ik het ken? En of ik mee wil doen? Oeps, dat is nogal een verrassing op de vroege ochtend! Eh … ik ken het vaag van horen zeggen, dat wil zeggen, ik heb er wel ’s wat over gelezen … ergens … weet niet meer waar, sorry. En ik kijk allang geen nederlandse tv meer, dus ja, excuseer, ik weet eigenlijk niet goed waar het over gaat.

Malu is een heel begrijpende vrouw, die onmiddellijk snapt dat je niet direct Hiephoi! en Ja, leuk! roept. Ze legt het concept uit, en stelt dan voor: “Ik kan je een link toesturen, dat je even kan kijken wat je ervan vindt?”

Ja, graag. Het is van de commerciële televisie dus je kunt niet zomaar op het internet zoeken om B&B vol liefde terug te kijken, vermoedelijk

Een paar uur later zitten we moegewandeld in de keuken, en zet ik de link in werking. Het is de eerste en de laatste aflevering van het afgelopen seizoen, en er zijn dus al drie seizoenen geweest. Het is ongelooflijk populair, begrijp ik inmiddels, er kijken elke dag een miljoen mensen naar.

Wat is het? “Een dating programma à la Boer zoekt Vrouw” heeft Malu uitgelegd, maar jammer genoeg heb ik niets aan die referentie want dat heb ik ook nooit gezien. Dusss … wat is ’t? Een dating programma maar dan met mensen van van allerlei leeftijden en beroepen, behalve dan de vrijgezelle B&B eigenaar (die heeft het beroep B&B eigenaar). Als je die leuk vindt, kun je reageren, en als je uitgekozen wordt (door diezelfde eigenaar) word je uitgenodigd om te verblijven in die B&B om te zien of het klikt, en of er iets moois ontstaat. En om gefilmd te worden, dag in dag uit, 7 weken lang.

“Ik ga kijken” heb ik beloofd, “en dan neem ik daarna contact met je op, is dat goed?” Ja hoor, dat is prima, maar ze stuurt wel ook alvast een aanmeldlink mee.

Kijk, dat is nog ’s vertrouwen hebben in je concept!

Als ik klaar ben met kijken, ben ik wel verkocht. Het is met respect voor de deelnemers gemaakt, wat ik ervan kan zien, en hoewel het niet iets is waar ik spontaan naar zou kijken, heeft het me toch gegrepen. Niet op een manier dat ik er verslaafd aan raak, zoals ik bij nader onderzoek op diverse plekken lees, maar het is boeiend genoeg en gelukkig slechts op één moment een beetje tenenkrommend.

Maar goed, ik heb de tussenliggende afleveringen natuurlijk niet gezien. Ik bel een vriendin, want ik weet het niet. “Dit is helemaal niet iets voor mij”, zeg ik,“Wekenlang gefilmd worden …” maar zij is helemaal enthousiast, en roept: “Ik neem een week vakantie en dan kom ik naar je toe hoor, voor morele steun, als je het gaat doen!” Ja, dat zou wel helpen, zeker, maar nog krijg ik kramp als ik denk aan die alaanwezige camera, die alles wat je denkt, doet en voelt gaat vastleggen.

Ik bel een vriend. Die kent het programma ook niet, maar gaat kijken naar de doorgestuurde link. Hij appt later: “Ik heb met tranen in m’n ogen gekeken. Doen L.!” Een andere vriendin heeft het één keer gezien, en adviseert precies het tegenovergestelde: “Dit ga je toch niet doen, hè L.? Zeg alsjeblieft van niet!” Mijn zus verplaatst zich in mijn positie, en vindt ook dat ik het niet moet doen.

Goeiedag wat is dit een moeilijke beslissing!

Ik moet terugdenken aan toen gastkok Dietmar met zijn Maria via het duitse programma “Goodbye Berlin” hierheen kwam. We hadden mekaar nog nooit ontmoet, maar we moesten gelijk al hun aankomst een paar keer overdoen; de camera had klachten over de eerste keer. Dat is Heel Merkwaardig, zal ik je verzekeren.

Later werd ik nog een paar keer voor dat alziend oog gesleurd om m’n commentaar te geven op hoe het ging met Dietmar en Maria. Dan staat de regisseur achter de camera, en vraagt ze iets, moet jij de vraag soort van herhalen en dan je antwoord geven. Ik vond het erg ongemakkelijk, vooral omdat ik het druk had, en de performance van de gastkok op divers gebied een beetje tegenviel. En ik had ook erg het idee dat ze je dusdanig zouden knippen, dat je als een volslagen idioot overkomt.

Die camera is vreselijk – aan de andere kant: wie weet wat voor mooie consequenties het zou hebben. Ook nog: één cameraoog worden twee miljoen mensenogen.

Enne … is dit een B&B vol Liefde? Goeie vraag

De enige twee mogelijkheden zijn Ja of Nee. Niet zoals ik nu ben: de ene minuut ja, de andere nee.

Verhip, wat een moeilijke beslissing!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.