De beste olijfolie komt uit Portugal. Het is weer de tijd van het jaar! ’t Is maar goed dat je het niet kunt ruiken want dan waren jullie vast direct weer weg, lieve lezers. De pulp die overblijft stinkt namelijk allerverschrikkelijkst. Tijd voor de olijvenoogst.

Tijd om uren in de rij te staan kletsen bij de olijfperserij met je potentiële olijfolie

Om daarna tevreden met je eigen olijfolie weg te gaan. Wij hebben 77 olijfbomen op de heuvel staan. En beneden op het kampeerterrein ook nog een paar. Eén daarvan is helemaal uitgegroeid, wordt nooit gesnoeid want hij geeft schaduw over de hangplek van het kampeerterrein.

Er zijn wel ’s hang(mat)fanaten geweest, die speciaal voor dat hangplekkie terug kwamen.

De rest van de bomen werd tot een paar jaar geleden behandeld door senhor Martins. Een buurman uit het aanpalende Azenha. Piepklein dorpke, met een heel lief ieniemienie kapelletje in de bocht, dat volgens mij al in geen honderd jaar meer open geweest is.

Senhor en senhora Martins zijn echte boeren. Ze hebben een quintal, een horta (moestuin) waar ze alles wat ze eten opkweken; ze hebben kippen en schapen, en dus eieren, kuikentjes en wol. En kippensoep en schapevlees dus (niet tuttig doen, al het vlees op je bord leefde eerst als beest). Eerst deden ze dat met de hand, zoals dat altijd ging, maar later had senhor Martins een apparaatje op een stok, dat heel genoeglijk brrrrbrrrrbrrrr deed, en waardoor de olijven net zo makkelijk naar beneden kwamen.

’t Is wel een heel werk hoor, dat die olijfolie met zich mee brengt

Meestal gaat het met een groep van rond de 6 mensen. Ze maken eerst de omgeving schoon, want vooral bramen willen graag aan de voet van olijfbomen groeien. Vinden ze gezellig. Van daaruit willen ze graag de hele wereld overnemen. Ze worden heel vervelend als jij ook bij die boom in de buurt wil komen.

Nu hebben bramen een rottig karaktertje, dus je hoeft je niet schuldig te voelen, dat je een natuurvernietiger bent. Bramen hebben een slechte inborst; zelfs dood proberen ze je nog te prikken en te tekkelen. Ze verdienen niet beter dan dat ze flink ingetoomd worden.

Heel anders dan olijfbomen, die waardigheid uitstralen, vrijgevig zijn met hun olijven (en schaduw, als ze de kans krijgen), en een beetje goeiige en tijdloze indruk maken.

Als de onderkant schoon is, worden er grote doeken neergelegd. Dan gaat het los met de stokken. De jongeren klommen de boom in, maar dat was vroeger. Jongeren doen meestal niet meer mee – zijn verhuisd naar de grote stad, en zitten net als iedereen meestentijds achter een scherm. Nu worden de bomen expres redelijk laag gehouden. Tegenwoordig doen alleen ouderen dit, en die klimmen niet meer zo hard.

Misschien dat daarom de prijs van olijfolie verviervoudigd is?

omdat er te weinig mensen zijn om al het werk te doen? Je ziet ook wel van die brrrbrrr apparaatjes. Of trilstokken met grote sprieten eraan. ’t Is allemaal hetzelfde idee. Brrr-en, trillen, slaan, schudden – alles om zoveel mogelijk olijven eruit te krijgen.

Dit zijn persolijfjes. Ze zijn te klein om te eten, hoewel ik in de winkels hier overal hetzelfde maatje zie, die wel verkocht worden als eet-olijven. Ik neem het maar aan van de experts.

Senhor en senhora Martins zijn inmiddels te oud geworden. Ik ben op zoek naar anderen, die onder dezelfde voorwaarden dit zouden willen doen. Alle hout en olie is voor hen, maar al het werk ook.

Zoals elk jaar blijft het weer bij een goed voornemen om het zelf te doen …

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.