Ik zit al de hele week in een weeë lucht – tenminste, ik zit er niet in, maar als je uren later in die ruimte komt, kun je het nog steeds ruiken. Niet erg attractief.
Dat komt vanwege de babies. Acht miljard, grof geschat
Misschien kom ik op dat aantal omdat het recentelijk in het nieuws was dat de 8 miljardste mensenbaby is geboren – want hoe kom je in vredesnaam op zo’n cijfer? Tellen is onmogelijk, daar ben je een levenlang mee bezig, dus er blijft niets anders over dan hogere wiskunde.
Dat wil zeggen: in het geval van het nieuws over de 8 miljardste mensenbaby dan.
Aangezien mijn wiskundeknobbel geheel ontbreekt, laat staan het wormvormige hogere-wiskunde-aanhangseltje, moet ik het gewoon maar schatten. En het ging ook niet over mensenbabies, het ging over deze:
Enig idee? Het lijken net muizenkeuteltjes, piepklein, maar ik kreeg argwaan omdat ze bewogen. Op bovenstaande foto lijken het er niet zoveel, maar ik kreeg ze niet in één keer op de foto.
Het kippenvoer zat ook He-Le-Maal Onder de babies
Je raadt het waarschijnlijk niet, want ik had dit ook nog nooit van m’n leven gezien. Bewegende muizenkeuteltjes. Ik zal je niet langer in spanning houden: het bleken kakkerlakkenbabies te zijn. Kakkerlakken zijn blijkbaar dol op dierenvoer, en eigenlijk wist ik dat wel.
Als ik vroeger de hondenbrokken buiten zette, zat er vaak, vooral in de winter, ’s ochtends een hele dynastie kakkerlakken in. Dan nam ik dat bakje mee naar de kippen, die ze feilloos tussen de brokken uitpikten. Ze waren er dol op. Jammer voor ze dat ik de hondenbrokken niet meer achter de keuken zet.
Als er ook maar een beetje gevaar is op binnenkruipende beesten, neem ik gelijk maatregelen, want Regel 1 is: “Geen beesten in me keuken!”
Gelukkig ging het nu alleen over het dierenvoer.
Je kunt hier bij de rijstfabriek de afgebroken rijstkorreltjes kopen voor weinig. Het zijn speldepuntjes, maar prima bruikbaar voor de kippen. Ik kook het voor ze, ze zijn er dol op. De zakken gemengd graan zijn minder goed afgesloten. Die worden met grote steken dichtgenaaid, dus een moederkakkerlak kan daar makkelijk naar binnen.
Het wordt wat kouder, dus ook al loopt een kakkerlak nou niet bepaald over van warme moedergevoelens, ze wil toch waarschijnlijk wel dat haar 60.000 babies per leg een goed begin krijgen in het leven, dus zoekt ze een plekje waar het lekker warm en liefst een beetje vochtig is.
Als je als kakkerlak in een zak kippenvoer geboren wordt, heb je bij wijze van spreken een zilveren lepeltje in je mond. ‘k Heb nu volop de kans gehad om ze van dichtbij te bestuderen. Je zou niet zeggen dat het baby-kakkerlakken zijn, hoor, ze zien er heel anders uit dan de volwassen exemplaren.
Ze hebben nog geen sprieten, wel pootjes, en een slurfje. Heel schattig eigenlijk
Als ze uitgekomen zijn, gaan ze onmiddellijk naar boven kruipen. Heel merkwaardig. Er zaten er dus nogal wat op het plafond – makkelijk bij het opzuigen. Ik had dodelijk poeder in de stofzuigerzak gedaan, want ik ben genadeloos als het over insecten gaat. Dat wil zeggen: insecten op de verkeerde plekken.
In de vrije natuur gaan ze hun gang maar, en zijn ze ongelooflijk nuttig. Ze zijn eigenlijk de basis van ons mensen-bestaan, dus je moet insecten en spinnen sowieso nooit doodmaken. Altijd op de Albert-Schweitzer-manier* naar buiten werken.
Maar als ze ergens binnen zitten waar ze niet horen, zoals in dit geval in de werkplaats, waar we het voer bewaren, wordt ik fanatiek. Ik redeneer zoals de Inquisitie indertijd: word je ervan verdacht om een heks (= kakkerlak) te wezen, dan word je genadeloos verzopen. Of anderszins omgebracht.
Ik had een twijfelgeval in de gootsteen. “Je wordt ervan verdacht om een kakkerlak te zijn” zei ik streng, “wat heb je daarop te zeggen?” Het beestje bewoog nog redelijk levendig met zijn voorste pootjes, het zou ook een spinnetje kunnen zijn. Ik heb niks tegen spinnetjes, maar ook geen zin om er een vergrootglas bij te gaan pakken, dus: aan met die kraan.
“In de Andere Wereld word je eventueel gerehabiliteerd – hoewel ze daar misschien helemaal niks tegen kakkerlakken hebben” roep ik ‘m nog achterna.
Enfin. Ik ben de afgelopen week dus leuk bezig geweest met grofweg 8 miljard babies om te brengen. Met poeder, spuitbussen, stofzuigers, bezems, emmers en dweilen. Voor de zekerheid heb ik de plekken waar we binnenlopen, zoals onze keuken, ook van onder tot boven gecheckt, gesopt en gedweild.
Zilveren randje: de keuken is nog nooit zo schoon geweest! Net als de werkplaats.
Alleen die weeë lucht is jammer.
- De methode van Albert Schweitzer: pak een bekertje en een papiertje, zet het bekertje over het insect, schuif voorzichtig het papiertje eronder. Zo zit het insect in het bekertje, en kun je het buiten zetten. Simpel, diervriendelijk, en heel effectief.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.