24 juni, dat is vandaag – de zondag van Jan. ’t Is een oude bekende, zeker voor mensen die iets met het katholicisme hebben, want hij is niet alleen een gezellige feestneus, maar ook nog ’s heilig.
São João, nét na de langste dag van het jaar
We hebben al veel verhalen gehoord over Sint Jan. Vroeger, toen dit nog echte thermen waren met een dokter en een receptie en een schoonmaakploeg voor de baden, was het de officiële opening van het seizoen.
De dag waarop je in de drie thermen gratis kon badderen. Termas-da-Azenha, Termas do Bicanho en Termas da Amieira. De laatste zijn inmiddels vervallen tot nog steeds redelijk attractieve ruïnes, waar de gemeente Soure een zwembadje voor gemaakt heeft. Met het thermale water.
Dat is heel populair. Op warme dagen is het er heel druk met portugezen die gezellig zitten te eten en te kletsen, en waar je in het kleine badje over de hoofden kan lopen. Het water van Amieira is zo goed als hetzelfde als ons water.
Vijfhonderd meter verderop ligt Bicanho, een verlaten complex met kazerne-achtige gebouwen
Toen wij hier voor het eerst kwamen, 20 jaar geleden, werd er gezegd dat er een nieuwe eigenaar was, die eerst wou proberen om het met een leuke winst te verkopen, en als dat niet zou lukken, er dan zelf weer een spa van wou maken.
Het werd ook aan ons aangeboden, maar wij waren meer geinteresseerd in de derde: Termas-da-Azenha
We vielen niet zo op het kazerne-achtige van Bicanho, maar wel op het idyllische dorpsachtige van Azenha.
Op de dag van Sint Jan werd het badderseizoen officieel geopend. Dat had een enorme aantrekkingskracht. Mensen kwamen met de trein, lopend, met de ezelskarretjes en een enkeling met de auto. We hebben het over beginjaren 80, bijna 40 jaar geleden.
Iedereen mocht overal gratis in bad, en daarna was het feest
Dat kunnen portugezen heel goed: feest vieren. Onderschat het belang van feestvieren niet, zeg! Dat geeft mooie verhalen, blije gezichten en goeie herinneringen.
In onze grote zaal zaten een paar mensen met die typisch portugese gitaren, wellicht een trekzak en kleppers, en de rest danste.
Ze zongen er ook nog bij, en aangezien de zaal een opera-accoustiek heeft, heeft dat fantastisch geklonken!
Ik zou graag terug in de tijd reizen, liefst nog met een onzichtbaarheidsmantel, om stiekem in een hoekje te staan gluren naar dit heerlijke gewoel. Geen zorg in de wereld, weg met het leven van alledag, gewoon uit volle borst zingen en er lekker bij dansen.
Een paar jaar geleden was ik bij een concert van Mariza, die hier plotsklaps in Soure op je jaarmarkt kwam (heel bijzonder, zo’n grote ster – Mariza is zelfs bij David Letterman te gast geweest!) en waar iedereen om me heen uit volle borst meezong. Ze kunnen het nog steeds. En waar wij stugge noorderlingen na een paar zinnen beginnen te hakkelen, weten zij alles van begin tot end.
Ik kijk uit naar de toekomst – zodra er een tijdmachine is, wil ik heel graag terug om mee te feesten.
Fijne Sint-Jan allemaal!