De hordeur van kamer 2 doet “skrieieiek” over de vloer. Ik til ‘m altijd een beetje op, maar de gasten kennen die deur natuurlijk niet zoals ik ‘m ken. De schuifdeur van de woonkamer die erbij hoort, doet “zzzzzzztpoem”. Ik kan dat horen als ik in de keuken zit te wachten tot de ontbijttijd.
Zo weet ik dat mijn gasten klaar zijn voor koffie
De grote deur van het badhuis doet “ggggg-klik”, en de wc-deur zegt “bonk-boenk-schsch” – en dan weet ik dat een van mijn zoons daar binnen gegaan is. Zo zijn er nog veel meer geluiden die je kent in je eigen huis, en die je onwillekeurig registreert. Ik let niet op de deurgeluiden als er geen gasten zijn die ontbijt behoeven.
Ik ging zelf even naar de bonk-boenk-schsch, en toen ik daar was, hoor ik ineens een onbekende bonk-plof. Het is nog vroeg, ik ben niet helemaal alert, en het gaat allemaal onbewust, maar toch begint het me steeds meer te intrigeren. Wat een rare bonk-plof was dat!
Het duurt even voordat ik weer reisvaardig ben; in de winter heb je wat meer tijd nodig om je kleding weer op orde te brengen, nietwaar, en als ik weer buiten sta, zie ik midden in de ingang van het halletje een vogel liggen.
Ach gossie. Een jonge havik, met nog steeds die felle blik in de ogen zoals roofvogels die hebben, maar wel met een beetje auw erin. Die had nog niet geleerd dat die stomme mensen van die doorzichtige schilden voor hun huizen hebben waar je je lelijk in kunt vergissen. Dat heeft-ie nu dan dus wel op een hele hardhandige manier geleerd!
En zo te zien, helaas, kan hij die kennis niet meer doorgeven ook
De gasten uit kamer 2 komen terug van hun wandeling. Hij legt voorzichtig een vinger op de borst van de jonge vogel, en constateert dat er niets meer klopt. Ik had al een beetje het vermoeden, toen ik ‘m … auw … heel langzaam en heel voorzichtig en een heel klein beetje z’n staart zag dichtvouwen.
Arme havik. Is het een havik trouwens? ‘k Heb hier geen vogelliefhebber of AI om die dingen aan te vragen …
De gasten weten het ook niet, maar ze staan er ook niet lang bij stil. Ze hebben een heerlijk ontspannen dagje, nachtje en ochtendje gehad – ik heb hen verzekerd dat er totaal geen reden is om je op zondagochtend te gaan haasten, uitchecken kan altijd, want er komt toch niemand aan op een zondagmiddag in januari.
Dat wordt erg op prijs gesteld. Dit zijn dan ook mensen die zich uitstekend kunnen ontspannen en vermaken. Ze hebben lekker uitgeslapen, op het gemakkie ontbeten in de zon – het is januari maar het lijkt wel lente vanaf een uur of 10, en daarna zomer tot een uur of 5 – en daarna heeft mijn schat van een hond Mira ze meegenomen naar het Groene Eiland voor een beetje banjeren tussen de bloemetjes.
De velden staan al vol met gele klavertjes en witte kamille, en als je goed kijkt zie je van allerlei blauwe kleinigheidjes tussendoor, een roze snoetje ernaast, gele forsythia-achtige struiken; het gaat beginnen! Het bruist van het leven overal als je er oog voor hebt.
En deze eerste gasten hebben dat
“Als wij nu bijvoorbeeld in april, mei met een groep vrienden zouden willen komen, heb je dan plek?”
Ik leg uit dat de meeste vakantiehuisjes sinds Covid voor langere tijd verhuurd worden aan – met een goede nederlandse term – aan remote workers, digitale nomaden, online-ondernemers, dus voor een groep van ongeveer 10 mensen heb ik geen huisjes of kamers.
“Maar als jullie van kamperen houden, dan wel”, zeg ik, en laat ze het kampeerterrein zien. Dat valt wel in goede aarde. “Kunnen we je contact meenemen?” vragen ze, “dat is makkelijker dan via Odisseias te reserveren, zoals we nu gedaan hebben.”
We zullen zien. Hopelijk heb ik ze niet blij gemaakt met een dooie mus …
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.