[et_pb_section admin_label=”section”]
[et_pb_row admin_label=”row”]
[et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Text”]

(als God een deur dicht doet, opent ze ergens anders een raam)

Acht en dertig maskers. Da’s best veel

38 lapjes knippen, omlocken, 2 zoompjes erin stikken, de vouwen erin strijken, elastiekjes erin spelden, dichtnaaien, omdraaien, aan de bovenkant 2 stukjes dichtstikken, klaar.

Volgende!

Ik ben wel wat gewend, met dat stukjes plakken als ik een mozaiek maak, maar dit is toch een beetje anders. Ik moest denken aan al die vrouwen en meisjes in Bangladesh, India en China die dit dag-in-dag-uit zitten te doen. Hun hele leven lang.

dit waren Heel Veel Kleine Stukjes

Ik was na een paar uur al stijf, met zo’n gevoel dat mijn rechterbeen niet meer mee wilde doen

“Je hebt er nog lang geen 8 uur opzitten, L.” zei ik tegen mezelf, en ik anwoordde mezelf direct: “Kom op meid, dat hoeft toch ook niet? Maar we maken wel even dit stapeltje af, en dan is het morgen een zwarte dag*.”

* “Een zwarte dag” betekent dat de naaimachines zwart garen krijgen om de donker-gekleurde maskertjes te naaien.

Mozaiek maken geeft je geen associaties met sweatshops, want er zijn geen mozaiek-sweatshops. Als je productie aan het naaien bent, denk je daar veel makkelijker aan. Daar zijn er wel veel van. Wat mozaiek en naaien met elkaar gemeen hebben, is dat je gedachten zo lekker door kunnen zweven.

Je kunt het ook anders oplossen natuurlijk. Op de makkelijke manier.

Je hoeft je muren niet met al die stukjes te beplakken. Je kunt ze ook wit verven. Je kunt je maskertjes ook uit het ondergoed van je man maken.

Dragen we voortaan ons ondergoed op ons hoofd?

Niet dat dit veel doet, maar het is wel grappig. Als je echt goed beschermd wilt zijn, moet je op z’n minst een tweelagig masker hebben waar je een verwisselbaar filter tussen stopt. Keukenpapier, of een koffiefilter. Dat kun je vervangen.

Je kunt prima nadenken als je zo bezig bent

Dan komt er van alles voorbij. Wat een bizarre toestand dit is, bijvoorbeeld. Ik had twee maanden geleden echt niet bedacht dat ik zo’n maskerade op m’n hals zou halen.

Ik doe dat, zodat we nog iets kunnen verdienen want het hele vakantiehuisjesgebeuren en B&B-gedoe ligt op z’n gat. En het sluit prima aan bij Plan B. – de derde B van onze B&B&B – de badjassen en kimono’s.

Een mooie lange kimono met een zwierige rok, met bijpassend mondmasker en slaapmasker.

Hee, da’s een mooi idee!

Zie je: die gedachten gaan alle kanten op, en de ideeën vallen gewoon naar beneden. Maar ’t is niet alleen maar hieperdepiep & joechei wat de klok slaat. We zullen Plan B. rap in actie moeten krijgen, want ik weet niet hoe het met jullie zit, maar wij hebben hier niet zo’n kist waar je goud uit kunt scheppen. Zonder de komende en gaande gasten is er nu weliswaar tijd (dat komt mooi uit) maar geen inkomsten (puntje van aandacht).

Maar wij zijn nog lang niet zover als die vrouwen en meisjes in die sweatshops

Wij hebben bijvoorbeeld familie die enorm helpt en het familiefonds heeft opgericht “Help Termas-da-Azenha de winter door”. Zo lief.

Wij hebben een hele kring van mensen die bijvoorbeeld die maskertjes bestellen omdat ze lieve mensen zijn die een ander het licht in z’n ogen gunt.

Wij hebben nog steeds gasten die voor langere tijd hier zijn.

We leven in een land waarvan ik vermoed dat de regering het beste met ons voor heeft.

Waar we – wij ondernemers – gesteund worden, met niet zoveel, gepaard gaande met een boel bureaucratie, maar toch – als je wilt, kun je die steun aanvragen, en dat betekent misschien voor veel kleine bedrijfjes precies het verschil.

Wij zijn er een stuk beter aan toe dan die mensen

’t Is net of alles een beetje uitvergroot wordt. Iedereen die deugt, iedereen die niet zo erg deugt. En mensen die profijt willen trekken van wat dan ook. Gelukkig zijn er veel en veel meer mensen die deugen. Dat kun je aan alle kanten op het internet zien. Er zijn zelfs grote bedrijven die deugen. Jammer genoeg zijn die dan wel weer schaarser dan die andere …

Misschien toch maar niet meer die rommel kopen die grote jongens zoals H&M en Zara voor een habbekrats in elkaar laten flansen

Misschien is het meer tijd voor: Help elkaar, koop Europese waar.

En misschien moesten die grote jongens eerst ook maar ’s verplicht worden om hun spaarpotje op te eten voordat ze iets aan de overheid kunnen gaan vragen …

Hm.

Dit is een beetje een ander stukje geworden dan ik achter de naaimachine had bedacht.

Affijn, volgende week beter.

.

<< vorige

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 6 vakantiehuizen, 4 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

We hebben leuke aanbiedingen op onze site.

Je kunt je abonneren op het blog:

[mailerlite_form form_id=2]

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.[/et_pb_text][/et_pb_column]
[/et_pb_row]
[/et_pb_section]