Pleegzoon Hugo moest weg, haast, al laat voor werk, maar helaas – daar kwam inenen een enorme oplegger met een huis-container aanrijden, en de chauffeur vroeg waar-ie heen moest, en stond zodoende ernstig in de weg.

Hij hoefde alleen nog maar de bocht om, naar de ouwe kippenfabriek die een tijdje geleden een beetje opgekalefaterd is. Daar was ik al erg benieuwd naar … wat is daar gaande, wat gaat er gebeuren, wie of wat is hier iets van plan? Eerst was ik een beetje bang dat er een fabriek zou komen want het zag er erg werkgericht uit.

Het blijkt met de Mondego te maken te hebben

Het lijkt ook wel vergezocht, een fabriek. Wie gaat hier en nu een fabriek bouwen, en wat zouden ze daar dan moeten gaan maken? Honderd jaar geleden misschien, toen ook de rijstfabriek van de vroegere eigenaar van de Termas, Dom Henriques, nog in werking was, maar nu staan de meeste fabrieken in China, nietwaar?

Bovendien hield de restauratie van die ouwe kippenfabriek op met het dichten van de gaten in de muren, in een hoek een klein afdak, en in de andere hoek een paar van die gigantische huis-containers. Alle materieel wordt daar opgeslagen. Het blijken dus opslag en kantine en kantoorruimtes te zijn – en, typisch portugees, de ingenieurs c.q. werkbegeleiders zitten in een container die op een hoger stukje staat.

De graafmachines laten ze gewoon in het veld staan. Daar komt toch niemand mee weg

Na een paar weken was ik erg nieuwsgierig, en vroeg het ’s na bij mijn toevallig tegen het lijf gelopen buurman, toen ik een bakkie ging doen bij de pastelaria. “Dit is toch niet dat vastgelopen rioleringsproject van de gemeente?” vraag ik aan Josué, die me liefkozend over de wang strijkt (dat mag als je portugees bent, zonder dat je daar iets naars bij hoeft te denken) en vaderlijk antwoordt: “O meissie, nee natuurlijk niet … dit wordt een zijstraat voor de Mondego. Ze gaan helemaal naar Quinta do Seminário, om daar ook water te hebben als het droog wordt van de zomer.”

“Maar wij hebben toch een boel mineraal water, aan die kant?” vraag ik, en blijkbaar ben ik onnozel, want: “Dat is toch niet genoeg om al die velden mee te bewateren, en bovendien, het stroomt naar zee, de andere kant van Quinta do Seminário … je moet wel altijd voldoende bij kunnen pompen, en als een droog jaar is, of droge jaren zelfs, dan voorkomt dit een boel problemen.”

Nu is de Mondego één van de weinige rivieren die in Portugal zelf ontspringt

In Mangualde da Serra, om precies te zijn. En is dus één van de rivieren waar de portugezen in het verleden geen ruzie over gehad hebben met de spanjaarden. Dat is zo’n belangrijk dingetje geweest, dat op dag 1 van december nog steeds gevierd wordt, ook al is het 384 jaar geleden.

Het is een heel andere manier dan van Moeder Aarde – een rivier maken.

Moeder begint gewoon klein, en zoals dat gaat met moeders, dan wordt het vanzelf groot. Nu is dat niet zo’n goeie vergelijking want wij mensen hebben bijvoorbeeld al niet de beschikking over zoiets als regen. Regen, onderaardse waterstromen, dauw, plantengroei … daar hebben wij allemaal niet de absolute macht over. En tja … Moeder wel. Dus da’s geen vergelijk.

Hoe ze dat verder gaan doen met die pijperij?

Ik kom er regelmatig langs (adopteer een hond, en dan weet je waarom), en dan zie ik bijvoorbeeld geen verbindingsmogelijkheden, wat je bij pvc afwateringspijpen wel hebt. Een stukje wat naadloos in de volgende pijp past. Dat hebben ze bij pvc waterbuizen helemaal ideaal opgelost.

Vóór ik jullie nu kwijtraak, lieve niet-technische lezers, ik hoop maar van harte dat ze die pijpen niet met duct tape aan elkaar gaan proberen te krijgen, want dan kunnen we waarschijnlijk promotie gaan maken met van allerlei watersporten als zwemmen, kanoën en waterboarden, nee sorry, waterskiën binnenkort.

Dan heeft Moeder het waarschijnlijk overgenomen!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.