[et_pb_section admin_label=”section”]
[et_pb_row admin_label=”row”]
[et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Text”]
In Portugal gaat het eigenlijk wel goed met corona – als je dat zo mag zeggen
Dat heeft twee oorzaken: de regering kondigde vroeg maatregelen aan, en de bevolking bleef zelfs daarvóór al thuis.
Vanuit hun hoekje op het europese continent zagen de Portugezen het virus steeds dichter naderen. Toen het in Spanje aankwam, wist Portugal: dit komt onze kant op. En dus raakten de straten steeds leger.
President Marcelo Rebelo de Sousa maakte al op 8 maart, toen er in het land pas 30 coronagevallen waren, bekend dat hij zichzelf zou isoleren. Er was een schoolklas bij hem op bezoek geweest, en een kind van dezelfde school werd later ziek.
Rebelo de Sousa is een man die hoog in aanzien staat
Iedereen raakte direct doordrongen van de ernst van de situatie.
Op 12 maart, toen er in Portugal pas 59 besmettingen bekend waren en nog geen enkel overlijdensgeval, kondigde de regering uitzonderlijke maatregelen aan. Scholen gingen dicht, cafés en discotheken ook, geen bijeenkomsten, feesten, zondagse lunches of voetbalcompetities meer. Ouderen in bejaardenhuizen mochten geen bezoek meer; cruiseschepen mochten niet langer aanleggen. En restaurants die nog open waren, mochten nog maar eenderde van het gebruikelijke aantal gasten ontvangen. Kleine winkels improviseerden met hun klanten buiten te bedienen.
De noodtoestand ging een week later in, op 19 maart, bij 785 besmettingen en 3 sterfgevallen. Erg streng zijn de regels niet. De politie heeft opdracht mensen die zich niet aan de regels te houden naar huis te brengen. Hard optreden zou ‘een belediging zijn voor het voorbeeldige gedrag van de Portugezen’, volgens onze premier António Costa.
Het lijkt een strategie die heeft gewerkt: de verspreiding van het coronavirus is beperkt gebleven
Portugezen hebben niet zoveel te vrezen, ze zijn er op tijd bij geweest, alleen nu even wel weer wat meer. ’t Is Pasen! Da’s normaal echt een ding hier. Net zoiets als Kerstmis.
Er zijn scherpere maatregelen afgekondigd voor het paasweekend, om excessieve boodschappen, gezamenlijke lunches en zondagse processies te voorkomen.
Portugezen zijn heel gezagsgetrouw
Ik kreeg sterk de indruk van mijn portugese vrienden en kennissen, dat iedereen bang is. Da’s natuurlijk niet zo gek, want je wordt ineens geconfronteerd met een narigheid waar niemand nog het fijne van weet. Maar als je onder de 60 bent en goed gezond, heb je in feite niet zoveel te vrezen. Het hele social-distancing-gebeuren is voornamelijk ingevoerd om te voorkomen dat iedereen tegelijkertijd ziek wordt.
Maar portugezen zijn ook fysiek niet verlegen – zeker de oudere generatie
’t Is mij toch wel ’s gebeurd, toen ik pas in dit land rondhing, dat een oud dametje zich tegen me aandrong, mijn hand streelde, en in onverstaanbaar portugees me uitlegde hoe ik dan moest rijden. Ik had het lieve dametje nog nooit gezien. En ’t was geen uitzonderlijke ervaring, merkte ik later.
De eerste controle bij de tandarts was ook wel een aparte ervaring
Wij waren gewend om elk half jaar op controle te gaan bij de tandarts, zoals ongeveer iedere nederlander in die tijd. Portugezen daarentegen gingen toen alleen maar naar de tandarts, als ze kiespijn hadden. De tandarts was dus ongelooflijk verbaasd dat ze een moeder met twee jongetjes in haar spreekkamer naar binnen zag schuiven. Alledrie kiespijn tegelijk?
Ah, alleen controle! Merkwaardig, maar best hoor, als je gecontroleerd wil worden, prima. Dat zei ze natuurlijk niet, maar dat kon je wel van haar gezicht aflezen.
Nu was de tandarts in kwestie behoorlijk scheel, dat was een beetje verontrustend, maar ik liet niks merken. Ik was natuurlijk – als goede voorbeeld – als eerste aan de beurt.
Twee kanten opkijkend, zei ze hartelijk: “Abre bem, amor, abre bem!” – Open wijd, liefje, open wijd
Ik was al verkocht, maar nu echt helemaal verslingerd aan de portugese manier van leven. Een schele tandarts die liefje tegen je zegt – wat wil je nou nog meer?
(eh … ik zou nu een controle hebben geboekt, maar dat zit er voorlopig effen niet in …)
Verleden week kwam ik in, nee sorry, bij de pastelaria. Je mag niet meer naar binnen, maar ze hebben een soort luik geimproviseerd, met tafeltjes ervoor. Daar staan de bolos op (onmisbare taartjes, zeker in moeilijke tijden!) en de broodjes.
Als je met geld betaalt – wat ik altijd doe, ik ben fan van cash – deed de mevrouw iets heel bijzonders in mijn ogen: ze haalde het door een bakje met sterke drank, bagaço genoemd. Een nationale drank, meestal zelf-gestookt, van nespera’s. Heel sterk.
Je moet ervan houden, zal ik maar zeggen
Nu deed zij dat blijkbaar, maar niet zozeer om te drinken, alswel om de boel mee te ontsmetten. De hele zaak rook behoorlijk naar de drank.
Net als ik, met mijn door-de-bagaço-gehaalde wisselgeld. Hoe leg ik dat nou weer uit, thuis?
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 6 vakantiehuizen, 4 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
We hebben leuke aanbiedingen op onze site.
Je kunt je abonneren op het blog:
[mailerlite_form form_id=2]
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.[/et_pb_text][/et_pb_column]
[/et_pb_row]
[/et_pb_section]