De strijd tegen overdadige groei

Nee, wees niet bang, dit gaat niet over de economie, of superkapitalisme, of klimaatverandering. Het gaat wél over de natuur.

Dit gaat over de overdadige groei van bomen. Met name olijven

Olijven groeien niet snel maar ze maken er wel een erezaak van. Waarschijnlijk is het daarom dat ze zolang in leven blijven. De oudste olijfboom ter wereld staat op Kreta en is ongeveer drieduizend jaar oud. (Er zijn een boel andere plaatsen op de wereld die claimen de oudste te hebben, maar het is nogal lastig om uit te maken hoe oud een boom is zonder dat je ‘m omhakt zodat je de jaarringen kunt tellen.)

De onze is zeker niet zo oud. Hij staat in de bocht van de toegangsweg naar de Termas, tegen de heuvel aan. Misschien daarom dat-ie voornamelijk richting vrije lucht groeide – over de weg heen dus. Afhankelijk van het seizoen komen daar tractoren langs. En ’s een enkele brandweerwagen, op de terugweg naar de kazerne.

Die moesten uitwijken omdat onze olijf met zijn groeidrift anders misschien wel een voorruit zou inslaan.

Vlak voor de bocht is dat gevaarlijk. Er moest iets gebeuren aan die overdadige groei

De voorzienigheid hielp een handje door het langs sturen van een portugees stel, die naar het water vroegen voor hun babietje. Babietje is nog maar een paar maanden, en heeft last van huiduitslag, en aangezien dit het enige water in Portugal is wat geneeskrachtig is voor huidziekten, wilden ze graag in bad met het kind.

Ja natuurlijk mag dat! Ik begrijp dat je een kindje niet vol wilt stoppen met chemische troep, en liever een natuurlijke geneeswijze wilt.

We kennen mekaar al langer. Ooit reed ik van Figueira da Foz terug naar huis met een hoofd vol zorgen, onder andere over een palmboom die tijdens de leegstand van de Termas op een idiote plek gegroeid was. Wij – als kersverse emigranten – vonden het prachtig, al die palmbomen in ons dorpje. Het maakt zo’n lekkere zuidelijke sfeer.

Deze had iets te veel sfeer – hij was de hemel ingegroeid

Onderweg kwam ik langs een groepje bosbouwers. Mensen die al die eucalyptusplantages omzagen na negen jaar, om ze aan de papierfabriek te verkopen. Nu wist ik al wel dat een palmboom van een ander kaliber is dan een eucalyptus, vooral vanwege het zuur dat erin zit, en de ketting van je zaag aantast als je het niet direct schoonmaakt.

Ik stopte. Vragen staat vrij, en weigeren erbij.

Ik werd verwezen naar de chef, tot mijn verbazing een vrouw*, die me vriendelijk te woord stond, en zei dat ze me wel zou bellen want dat ze het wel zouden doen. Na een week sloeg ik mezelf voor het hoofd: ik had beter kunnen weten, en háár nummer moeten vragen. Nu kon ik niks dan afwachten. Gelukkig belde ze wél, al was het dik een maand later.

Ze kwamen langs, en zaagden die enorme knoeperd één-twee-drie om

Da’s makkelijk opgeschreven maar het was een waagstuk van heb-ik-jou-daar. Hij stond op een plek waar hij alleen naar links kon vallen, tussen een hoge muur en een paar andere bomen in. Alle andere kanten op zou hij enorm veel schade veroorzaken. De plek was lang genoeg, en net breed genoeg. Zelfs een klein beetje uit die bandbreedte kon het ernstig problematisch worden om ‘m in stukjes te zagen en af te voeren.

Na enig overleg over hoe het precies aangepakt moest worden, pakten ze het aan!

Een mens met een zaag plus een mens met een touw plus een mens die in de gaten houdt of alles volgens plan gaat. Binnen vijf minuten lag-ie op de grond, en was iedereen drie kilo lichter van opluchting.

Je begrijpt het al – het is dezelfde vrouw als zij met het babietje, met man en oudste zoontje

Deze olijf willen ze ook wel te lijf, maar even wachten op hun zwager, die in Frankrijk werkt, en in augustus op vakantie komt. Met z’n drieën willen ze het met genoegen doen.

Binnen een dag is het gedaan. Alle hout hebben ze meegenomen (als onderdeel van de betaling), babietje mag lekker weer in bad, alle takken liggen in een enorme stapel op een plek waar wij zelf de rest gaan doen.

Jammer dat er hier niet zo’n handige hakselmachine te huur is, maar allez, zoals de Indianen ooit zeiden: als je je eigen hout kapt en zaagt, ben je twee keer warm: één keer van het werk, en één keer van het branden.

* Ja, sorry hoor, maar omdat het serieus Zwaar Werk is, én omdat het portugese machismo weliswaar verstopt zit maar desondanks heus en echt aanwezig is, had ik dat niet verwacht.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.