Wel ’s met een drone gespeeld?
Wij wel. Jaren geleden. Mijn neef en z’n man hadden een drone gekocht toen ze net in de mode waren, maar pal daarna werd het ongeveer overal verboden om ermee te vliegen. De eerste dronepioniers waren blijkbaar zo enthousiast geweest, dat men de kriebels kreeg van die raar-manoevrerende spionnetjes, die bovendien het officiële luchtverkeer in de war brachten.
In de stad was het al snel verboden. Moest je helemaal naar buiten, het platteland op. Tja, dan wordt het al snel minder leuk. Dus kregen wij hem. De jongens hebben er leuk mee gespeeld, maar hij kwam best vaak best hard neer, dus z’n beschermende flapjes bij de propellortjes waren al snel beschadigd.
En in de handen van vijf adolescenten rond de 17 gaat er niet veel lang mee, tenzij het van beton is. Het lijkt me dat een adolescent-bestendige drone van beton ook niet lang vliegt … Er brak steeds meer af, en na de laatste landing die een piloot van de slechtste luchtvaartmaatschappij ter wereld nog had doen blozen, legde hij het loodje. Daarmee was het voorbij. De dronemode was voorbij. Overal.
Drones zijn nu meer iets voor beroepsfotografen die er winnende plaatjes mee maken
Of – zoals de laatste kampeergasten deden – je neemt je drone mee op vakantie. Dan kun je veel makkelijker een plek en een gelegenheid vinden om mooie plaatjes te maken. Zij konden er zelfs videootjes mee maken – de vooruitgang staat niet stil, als je even niet oplet.
Het weer is wat uitzonderlijk voor midden in de zomer. ’s Ochtends bewolkt, soms zelfs een beetje motregen, en dan tegen 11 uur klaart het op, en wordt het stralend. In de zomer heb je vaak een “zonnewind” – warmte en stralend blauwe luchten nemen vaak wind mee – maar die was er nu niet.
Ideaal weertje voor een drone, zou je zeggen
Die vond dat blijkbaar toch niet zo ideaal, want plotsklaps nam-ie een duikvlucht, en stortte neer in het rijstveld. Zonder enige reden. De familie vroeg me bedrukt of ik de eigenaar van het rijstveld kende. “Jazeker” zei ik, “is het het veld direct achter het kampeerveld? En weten jullie ongeveer waar-ie is neergestort? Welke kleur is-ie?” Het was ja, ja en groenachtig grijs. Niet een fijne kleur in een veld waarin alles zo’n beetje groen is.
Buurman Josué, eigenaar van het rijstveld, nam niet op, dus ik liep een veld verder naar de herder. Die moet ook nog ’s in een blogje, want het is een hele lieve man. We maakten een praatje, en hij vond me “heel slim dat ik niks meegenomen had, geen pen, geen papier, geen telefoon … Ga ja dat uit je hoofd leren dan?” Uiteindelijk haalde hij een klein blocnootje uit zijn rugzak, gemaakt van een voederzak en een stuk touw, en schreef met grote cijfers het nummer op.
Ik bedankte hem, ging terug, vergeleek het nummer, en zag dat ik al het goeie had gehad, en dat Josué teruggebeld had. Het bleek geen probleem maar hij kon het wel waarderen dat ze eerst toestemming gevraagd hadden. Geen enkele boer vindt het leuk als je zomaar een rijst-mais-koren- of wat voor veld dan ook instapt. Als een everzwijn dat doet, wordt-ie onverbiddellijk neergeschoten.
Nu is een franse familie een stuk delicater dan een groepje everzwijnen, en met veel voorzichtigheid ging eerst de vader ’s poolshoogte nemen.
Ze hebben wel een uur gezocht, met de rest van de familie in wisselende samenstelling aan de rand van het veld ter aanmoediging. Helaas.
‘k Heb het adres, voor als-ie nog gevonden wordt. ‘k Heb ze maar wel voorzichtig voorbereid op dat dat misschien zou kunnen gebeuren, maar dan als er een tractor overheen gereden is. Boeren gaan nu alleen met machines het veld op, je ziet nooit iemand lopen.
Maar je weet nooit. Een mens kan hopen.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.