En Jan had nog zo gezegd: doe je portemonnee in je jaszak!!!
05:00 UUR: de wekker gaat, een heerlijk luchtig muziekje … om 06:00 uur staan we allemaal op het station. Vrolijke enthousiaste begroeting, we hebben er duidelijk zin in.
De “mannen” groeperen zich bij elkaar, luid roepend dat ze zich best redden en dat ze NIET zielig zijn.
De treinreis verloopt zoals die moet. Alles keurig op tijd.
In Eindhoven een run op Shuttlebus 400 en ik vraag me bezogd af waar Ienske is … ze zit al in de bus. Wij staan opgedrongen tussen koffers en mensen, zoekend naar een zitplaats. Direct achter de chauffeur kan ik nog zitten. Rugtas af, op schoot, koffer pal naast me. M’n medepassagier stapt bij het ziekenhuis uit.
Ik voel ruimte in die krappe plek en leg m’n tas naast me. We zullen zo wel verder gaan … maar nee, de chauffeur stapt uit, komt er weer in en stapt weer uit.
Een elektrische bus hoor je niet, denk ik nog … contact met de centrale, hoor ik de chauffeur roepen … hij gaat weer in … uit … dan komt er een bus naast ons staan: heb jij nog plek? Deze rijdt niet meer!!! Wij als hazen de bus uit. Ik was razendsnel buiten maar zag dat er heel veel anderen nog sneller waren … vond nog net een plaatsje … en toen ineens … waar is m’n TAS???? WAAR is m’n TAS ??? eerst denk ik nog, hij ligt naast me …
Bertha klopt rustgevend op m’n schouder … rustig maar!
Ik kijk verdwaasd en in paniek om me heen, ren naar voren en zeg: “Chauffeur, ik ben helemaal in paniek!!! Ik heb m’n tas in die andere bus laten liggen en ALLES zit er in!!” … paniekkkk.
De chauffeur blijft rustig, roept de centrale op en legt duidelijk uit dat het om de bus gaat die defect bij het winkelcentrum staat. Alles duurt lang nu. Frédérique zegt: “Rustig maar, Ina.”
Steffie geeft een goeie tip: kan de volgende bus de tas niet meenemen?
De centrale wil daar niets van weten: mevrouw haalt de tas zelf op en anders ligt hij bij Gevonden Voorwerpen.
De aardige chauffeur wil nog meer uitleggen maar het helpt niet … ik vlieg naar de taxi’s. Frédérique rent achter mij aan: “Zal ik meegaan?” Oooo GRAAG … ze geeft haar dochter haar paspoort met de boodschap: check jij vast mijn koffer in en als we niet op tijd zijn, ga jij lekker met de groep mee … de chauffeur begrijpt wat de bedoeling is: RACEN!
Hij neemt contact op met het vliegveld: hoe laat gaat de gat dicht van de vlucht naar Portugal?»
Frédérique belt met Steffie, die niet alleen verder reizen wil zonder mamma … ik word steeds banger. Paniek klotst in m’n oren!
En dan zien we de bus.
De taxi wordt ervoor gezet. Ik vlieg eruit, omhels de chauffeur!
De taxi vliegt terug. Op tijd bij het vliegveld!
We rennen eruit, €50 lichter, maar de tas is er!!!
Bedankt Frederique. Bedankt schildergroep.
Portugal, here we come!