Toen ik gisteravond naar buiten ging, zag ik ineens een enorme rode gloed aan de horizon. Niet zo heel ver weg, aan de overkant van de vallei en dan nog een stukje verder …. ik schatte Figueira da Foz.

Dat ligt uiteindelijk maar 12 km verderop, hemelsbreed. Bij dat schattige badplaatsje ligt een duinengebied met veel brandbaar groen … en het is al maanden droog … en nu is het idioot warm voor de tijd van het jaar.

Gister was het 28.9º in de schaduw

Het is altijd een beetje afwachten wanneer de herfst haar intrede doet. Wordt het halverwege of eind oktober? Het kan makkelijk tot het eind van de maand lekker weer zijn. Je kunt vaak nog ’s avonds buiten zitten.

Het wordt wel vroeger donker, en je duikt niet meer het zwembad in – eigenlijk is het vaak de fijnste tijd van het jaar. De warmte van de zomer zit overal in, maar het frisse en kruidige van de herfst kun je ook al merken.

Nu is het al maanden droog. Sinds juni heeft het niet meer geregend, en daarvoor ook niet noemenswaard. Buitjes, motregen, natte lucht, niet een echt lekkere kleddernatte hoosbui of een dagje goed doorregenen.

En dat ga je merken.

Dan hoef je maar vurig naar een bosje droog gras te kijken of het staat al in de fik

Gisteravond was het dus raak, en niet zo heel ver weg. Vrienden van mijn zoon wonen in die buurt, dus wij bleven op de hoogte. “Het is vlakbij het huis van mijn vader”, riep Hugo toen hij de eerste keer belde, “let op bij de Termas, alle brandweer is nu hier! En we kunnen niemand missen!”

.

.Inmiddels begrijp ik precies wat hij bedoelt. Het vuur reist door de lucht en kruipt over de grond. Je moet oppassen met vonkjes. Maar het was te ver weg, en er zit een hele grote vallei tussen – die dient als een enorme brandgang. Wij hebben aan het begin van het jaar alles goed kort gemaaid en gesnoeid, er is weinig gevaar.

Misschien is dit aangestoken. Er zijn gekken die dat doen; er doen van allerlei verhalen de ronde. Soms zijn het brandweerlieden die verzekerd willen zijn van werk, soms mensen die (in opdracht) een terrein willen schoonbranden. Soms zijn het mensen die verzekeringsgeld willen opstrijken, of projectontwikkelaars die bepaalde bedoelingen hebben. En soms zijn het dwazen die het prachtig vinden om zo’n vuur te zien en mee te maken.

Echte pyromanen zijn zeldzaam

Meestal is het slordigheid of het loopt uit de hand. Als zo’n bos eenmaal fikt, krijg je het niet zo makkelijk weer uit. De brandweer, en de bewoners zelf, zorgen meestal voor de huizen. Nathouden en erbij blijven is het motto. Er gaan stemmen op om evacuaties verplicht te maken, mensen mogen niet meer bij hun huizen blijven. Dat gaan ze niet voor elkaar krijgen, en dat snap ik.

Ik zou ook liever erbij blijven en doen wat ik kan, dan dat je het maar overlaat.

Nu hebben wij makkelijk praten, met die enorme brandgang voor de deur en een kaalgemaaide heuvel in onze rug

Wij hebben natuurlijk volop water in ons oude kuuroord, en de vallei voor ons stikt van de sloten en zelfs een riviertje. Er is vrije ruimte zat.

We hebben het één keer meegemaakt, dat het dichtbij langsraasde, en er overal brandweerauto’s en blusvliegtuigen rondreden en – vlogen. Ik heb toen de inhoud van zo’n vliegtuig over me heen gehad, toen ik hielp blussen in de heuvels – natter ben ik van m’n leven niet geweest.

Het was een ervaring. Ik snap de fascinatie wel, want het is ongelooflijk indrukwekkend, zo’n bosbrand.

Net als het gisteravond heel mooi was, dat oranje schijnsel in het donker. Alleen weet je: dit is slecht nieuws

We zijn tot nu toe gespaard gebleven van een brand dichtbij. Hopelijk blijft dat zo. Wij doen er alles aan, want één keer is wel genoeg!