“Vaca na mesa! Of hoe zeg je dat ook alweer” roept Madelon vrolijk, terwijl ik in de lach schiet. “Nu zet je een koe op tafel, my dear” antwoord ik, “Vaca is koe. Als je met het mes op tafel wilt spelen, dan is het een Faca – met een F.”
We spelen Azul, een geweldig bordspel gebaseerd op de portugese azulejos
We spelen het met Stephanie, de grootste spelletjesverzamelaar in ons dorpje, en Madelon, die na jaren weer ’s terugkomt, en in haar jeugd jaren in Brazilië heeft gewoond, en dus braziliaans spreekt.
Vandaar die koe op tafel.
Madelon is langlanggeleden hier voor ’t eerst gekomen als vrijwilliger, toen we nog erg druk waren om het hele dorp op te graven en – te knappen
Ze was toen vooral bezig om haar woede & verdriet te verwerken vanwege haar scheiding, en ze was ook nog ’s ontslagen kort daarna.
Moeilijke tijden voor de mensen, maar zij heeft een onverwoestbaar goed humeur, dus dan ben je gezegend. “Verdriet te ver-werken, jajaja, zeg dat wel, ver-werken, slavendrijver!” en wendt zich tot haar nieuwe liefde-van-vijf-jaar-alweer, Robert: “Werken, werken, werken, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat.” “Jep, anders kregen ze met de zweep” kom ik terug, “en wat ik me kan herinneren, heeft het je veel goed gedaan …”
“Zeker! Toen we daar voor de huisjes de stoep aan het openhakken waren om een tuintje te maken, heb ik een boel agressie kwijt gekund. Ik heb het hoofd van mijn ex-baas helemaal aan stukjes gehakt!” Haar blauwe ogen fonkelen nog bij de gedachte. Robert zit naast haar te grinniken. Hij kan wel met zoveel temperament omgaan blijkbaar, en nu zijn we nog met z’n tweeën ook wat dat betreft.
Als je iemand tegenkomt, die ook een vulkaan is, heb je automatisch een klik. En Madelon is dan ook nog ’s een keer een vrolijke vulkaan, die mooi kan zingen.
“Well, come on, let’s play” bemoeit Stephanie zich met de conversatie, “fack-da-mesa!” We brullen allemaal van het lachen. Engelsen hebben weinig talent voor andere talen – iets dat Stephanie zelf direct volmondig zal toegeven. Ze volgt een intensieve cursus, een paar keer per week een paar uur les, alleen maar portugees, maar: “Het is zooooo moeilijk … het is niet uit te spreken … en wij engelsen zijn verwend, iedereen op de hele wereld spreekt zowat engels … “
“Yeah, well, come on then” doet Robert een duit in het zakje, “fack-da-mesa!”
Het wordt, je begrijpt het al, een gevleugelde uitdrukking. De hele avond vliegen er gevatte opmerkingen en grappen heen en weer, terwijl we de tegeltjes zo slim mogelijk op ons bordje proberen te verzamelen. We drinken er ijskoude, zelfgemaakte limoncello bij. Lekker hoor, en gek: je wordt er niet dronken van, integendeel, je wordt vrolijk en grappig. (tenminste, dat denk ik.)
Bij het ontbijt informeert Madelon naar de kimono’s. “Pre-Covid was het een stuk eenvoudiger om ze te verkopen” vertel ik, “toen waren we nog een Bed&Breakfast&Bathrobes, gasten kwamen vanzelf wel langs het rek. Ze vonden ze heel leuk, vrolijk.” “Ja, precies, vind ik ook, ik ga zo nog ’s even neuzen, ik heb er al een op het oog.”
“Heb je ook mannenjassen?” vraagt Robert. “Nee, helaas … maarre …. dan doe je toch gewoon unisex, een bloemetje staat een man ook leuk.” suggereer ik, en Madelon valt direct in: “Jaaa! Dan zijn we het ANWB-echtpaar!” (Wij zijn allemaal fan van Brigitte Kaandorp.)
De volgende avond is het rustiger. Tijd voor een goed gesprek onder het avondeten, maar een goede grap is natuurlijk nooit weg. “Een dag niet gelachen …” zegt Robert in de keuken met opgestoken wijsvinger, “en mogen we nou echt niet afwassen?”
Nãonão, streng verboden voor gasten. Dan had je maar terug moeten komen als vrijwilliger. Eigen schuld.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.