Het komt vanzelf naar boven, als ik ’s avonds in bed lig. Ik kan er niks aan doen, de beelden dringen zich op. Ze moeten ongelooflijk bang geweest zijn. Eerst overgeplaatst in een vreemde omgeving, waar alles anders is dan je gewend bent.
Beter, maar wel heel anders.
Zomaar naar buiten rennen is er niet bij. Eerst maar eens met zijn zevenen bij elkaar blijven zitten in een veilig donker hoekje voor de zekerheid. Je weet maar nooit.
Het zijn kansarme jongeren, allemaal meisjes in dit geval
Ze zijn niet best behandeld gedurende hun korte leven. Bij ons zouden ze het beter krijgen, ze zouden in het paradijs terecht komen, ze zouden zich kunnen ontplooien, ze zouden eindelijk een goed leven krijgen …. ach, we zaten vol goede voornemens!
We hadden ons best gedaan om hun onderkomen zo mooi en comfortabel mogelijk te maken, de vrijwilligers en wij.
Raquel en Desi waren dagen bezig om rietstokken te snijden om een mooie afscheiding te maken, ik had volop eten gekocht en Broes had voor de rest gezorgd.
Maar er lag een kaper op de kust
Ze wist dat ze er weg moest blijven. Het was haar heel duidelijk keer op keer verteld. Ze gedroeg zich netjes, die eerste dag, maar dat kwam voornamelijk omdat wij de hele tijd in de buurt aan het werk waren met de komende boogschietbaan.
Ze was nieuwsgierig, geïnteresseerd, maar wij dachten dat het wel veilig was. We kennen haar langer dan vandaag, en weten dat ze een gevaarlijk karaktertje heeft. Tenminste, voor sommigen. Wij lopen geen enkel risico.
Die middag trof ik haar al in de ren, nadat ik een half uurtje was wezen lunchen
“Hoe kom jij hier binnen?” riep ik boos, “scheer je weg, kwaaie meid!” Ze was al weg, door het krappe deurtje waar ik me met moeite doorheen moest wringen. Expres zo gemaakt, zodat zij er niet in zou kunnen. Ha! Blijkbaar zat er nog een lek.
Ik troostte de meisjes eerst en ging toen op zoek
Ze verraadde zichzelf door stiekem weer naar haar geheime ingang te sluipen toen ze dacht dat ik weer weg was. Maar ik, ook niet dom, lag op de loer om haar te betrappen.
Ze liet niet lang op zich wachten.
“Ha! Een heterdaadje”, riep ik triomfantelijk, en maakte het lek dicht
Alles veilig, dacht ik. Maar ik had mooi buiten de waard gerekend. De volgende ochtend is er niemand te zien. Geen kip, zogezegd.
Ai! Wat is er … ? Hoe kan dit? Wie heeft … ?
“Nee, ik wil niks meer met haar te maken hebben”, zeg ik teleurgesteld, verdrietig en boos. Zachtaardige Raquel, de spaanse vrijwilligster, probeerde een lans te breken voor Donkeydog.
“Ze is een massamoordenaar, en wel met voorbedachte rade. Ze heeft gewoon gewacht tot het donker was, de stiekemerd.”
Ik heb een week lang niet tegen haar gepraat
Ik heb haar steeds weggejaagd: “Schiet maar op jij, rotmeid! Moordenaar!” ‘k Heb haar wel eten gegeven (waarom eigenlijk, ze had een voorraad van 7 verse kippen!), maar verder genegeerd.
Ja, ik weet wel, het is instinct, en ik wist het risico van tevoren, maar toch is het een teleurstelling. Hoogstwaarschijnlijk moet ik het idee opgeven: een gezellige toom kippen, tutterend in de boomgaard, zandbadjes nemend in de zon, en elke dag verse eieren.
Mijn zogenaamde straf heeft weinig zin. Ze krijgt steeds meer een air van: “Nou, dan niet!” Als het zo doorgaat, gaat ze echt het slechte pad op.
Ik moet over mezelf heen komen en haar vergeven.
.
Ik geef het nog niet op hoor! Er moet toch een manier zijn om een hond en een toom kippen in vrede te laten samenleven?Aan de kippen zal het niet liggen …
Heb je ideeën, ben je ervaringsdeskundig, geef het door! Elk advies is welkom!
.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord dat inmiddels 6 vakantiehuizen, 4 gastenkamers, een kampeerterrein en een zwembad rijk is. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis is een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
We hebben leuke aanbiedingen op onze site.
Je kunt je abonneren op het blog:
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Google+, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.