“Als we nou hier een T weghalen, en daar een T zetten, met een stop, dan kan het, volgens mij”, zeg ik terwijl ik alles aanwijs. Broes kijkt toe, je ziet hem nadenken, en uiteindelijk stemt hij toe. Z’n moeder is nog niet zo gek als hij dacht.

Nee, ik had het niet over de high tea, die we elke middag hebben (haha) maar over het vervangen van de pomp. De loodgieter heeft geen tijd de komende maand, dus we zullen het zelf moeten doen.

De canalizador is een heel aardige man en weet z’n weg met water

.

Hij is niet groot, maar z’n daden bennen dat wel – als je nu weet aan welke nederlandse zeeheld ik refereer, doe ik je een weekendje Termas cadeau.

We hebben een uitstekende afspraak. Ik bel hem, ik zeg erbij dat het geen haast heeft, hij komt wanneer hem dat uitkomt.

Maar als het wel haast heeft laat-ie alles vallen.

Een heel enkele keer heeft het wel ’s haast. Tenslotte kun je je gasten niet zonder water laten zitten, wel? Het is in het verleden een keer gebeurd, dat er iets aan de hand was met het systeem, en ik wist echt niet wat. Ik had nog niet zoveel ervaring als nu. Dat scheelt.

En toen stond-ie er, om 8 uur ’s ochtends, en loste het op. Tegen de tijd dat de eerste gasten wakker werden (gelukkig wil ongeveer iedereen uitslapen in de vakantie) was het klaar. Niets meer aan de hand.

Een alledaagse held

Nu heeft het ook geen haast. De oude pomp is gewoon versleten na 10 jaar, en pompt niet meer. Het systeem is uitgedokterd en uitgevoerd door vrijwilliger Ardy, lang geleden, en het werkt nog steeds. Nogmaals lof, Ardy!

Aan ons nu de taak om die éne te vervangen. Nog nooit gedaan, maar wel genoeg met water gedaan om te weten, dat het altijd heel irritant uit een of ander gaatje blijft lekken. En dat mag niet.

Water moet in de leiding. Punt.

Het heet niet voor niks leidingwater. Hoewel … ons water is bronwater – dus dan kun je dat eigenlijk niet zeggen. Volgens dezelfde logica zou je moeten zeggen … water moet in de bron. Punt. Hm.

Laten we deze logika maar even laten zitten …

Zuiver geneeskrachtig mineraalwater. Een zegen voor je huid en ingewanden, maar een ramp voor je apparaten. De pomp heeft het nog lang uitgehouden!

Daar zitten we dan, met alles wat we denken nodig te hebben netjes op tafel uitgespreid

Er ontbreken wat dingen, we moeten nog wat T’s erbij en bochten van 90º enzo. Goedgoed, ik rij wel naar de winkel.

“Vraag nou naar een flexibele aanvoerslang”, zegt Broes dringend als ik op het punt sta om weg te gaan. Ik antwoord: “Ja, nou, nog nooit zoiets gezien of van gehoord – jaja, ik weet het, dat zegt niet alles, maar ik geeft je heel weinig kans. Nul komma nul één ofzo.”

En ik scheur weg.

Maar kijk: mijn zoon had gelijk. Ze hebben wel flexibele aanvoerslang. Wist ik dat! Nu zal het zeker en vast een eitje zijn.