“Weet wel dat je een primeur hebt!” roept de Hij van het Stel lachend vanaf het kampeerterrein, “Wij blijven nooit lang ergens!” Ik sta met zijn vriendin op de daar iets bovenliggende weg te praten. Zij gaan zo weer eens door, na drie nachtjes slapen in de Termas.

Ik steek enthousiast beide armen in de lucht en lach er breed bij: “Jeej! Wat een eer!”

“We zeggen weleens: nou gaan we proberen om ergens een week te blijven staan”, legt de Zij van het Stel uit, en de Hij vult aan: “Maar nee, na een nachtje hebben we toch weer zoiets van …. kom, we gaan …”

Ze zijn getipt door een wederzijdse vriend

“Ah, gaan jullie naar Portugal? Dan moet je toch echt effen bij de Termas langs, vind je vast hartstikke leuk”, had Dré gezegd, en aangezien ze al jarenlang collega’s zijn en mekaar goed kennen en mekaar erg aardig vinden, hadden zij zijn raad opgevolgd.

Leuk hoor, als dat zo gaat. Dankjewel, Dré! Een aanbeveling van iemand die je kent zegt veel meer dan zomaar een review op het net.

Sites als Tripadvisor en Zoover willen je wel graag doen geloven dat ongeveer de hele mensheid op hun sites kijkt, maar ik geloof het eerlijk gezegd niet zo.

Hun marketingtechnieken zijn tamelijk doorzichtig

Creeër een behoefte, en maak dan het product. Ook wij, aan de andere kant van het spectrum, worden regelmatig bestookt met mails waarin duidelijk gemaakt wordt dat veel en goeie reviews onontbeerlijk zijn, en dat je daarmee misschien wel 78% meer omzet gaat maken.

Jaja. Ik hoor je. Zou het?

Dat betekent dat wij jullie na het seizoen moeten bestoken met mailtjes waarin we om reviews vragen. Zeg nou ’s eerlijk: zit je daarop te wachten?

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind een waardering na iemands vakantie geweldig. Ik ben er eigenlijk altijd aangenaam door verrast. Als het zo spontaan gaat, is het een cadeautje.

Dankjewel, lieve gevers!

Ik krijg het niet voor mekaar om erom te vragen. ‘k Heb het wel geprobeerd hoor, om dapper mee te doen met hoe het gaat in de grote-mensen-wereld, maar het blijft altijd een beetje in de lucht hangen.

Je moet toch eigenlijk keihard aan iemand vragen: “En? Vind je me leuk?”, want mijn manier van dingen doen is best persoonlijk.

Het is geen groot bedrijf. Het is piepklein, en je krijgt in alle gevallen met mij of met mijn zoon te maken. Ik huur geen PA in, er is geen receptioniste, alle ideeën voor het decor komen uit eigen koker, je huis wordt door Broes schoongemaakt, je bed wordt door mij opgemaakt, en het eten in de keuken door ons klaargemaakt. We doen alles zelf, samen met vrijwilligers, wat een hele sympathieke manier van werken is.

Ik ben heel blij met mond-tot-mond reclame

Door die tip van Dré krijgen deze Hij en Zij ook een andere status. Het is direct wat gezelliger, lijkt het wel. Ze mogen ook meer, wat mij betreft. Ze mogen zomaar de keuken inlopen, wat normaal gesproken slechts voorbehouden is aan vrijwilligers. Leuke gasten lappen dat grote verbodsbord bij de deur gewoon aan hun laars. En terecht.

En het is bovendien in het portugees.

“Gewone gasten” kunnen uiteraard een koud drankje krijgen, maar “speciale gasten” mogen de keuken in om hun dingen in de koelkast te zetten als dat nodig is. Kan handig zijn, want in het laagseizoen krijgen we best veel fietsers te gast, en mensen die zo simpel mogelijk kamperen. Kleine tentjes, omdat je van alles mee moet nemen in het vliegtuig, en er zit over het algemeen geen minikoelkastje in je huurauto. Of ze komen met eigen auto waar je ook in kunt slapen, zodat je niet altijd je tentje hoeft op te zetten en eventueel zomaar ergens kunt gaan staan.

Heel avontuurlijk, maar zeg maar dag tegen je kouwe biertje aan het eind van een lange dag

Dat kouwe biertje is hier gegarandeerd. En het bijkomende kletspraatje ook. Heel gezellig, mond-tot-mond-gasten! Zegt het voort, zegt het voort!

.