Ik zie haar nog het badhuispad afkomen, met een mij onbekende magere zwart-witte hond aan een rafelig touw, en zij met een stralend gezicht.

“O nee!” was mijn spontane reactie, “Neenee, ik wil geen zwerfhond meer erbij!”

“Maar ik wel!” antwoordde Irma opgewekt en onaangedaan, “het is een schatje, en ik noem ‘m Punta. Hij mag toch wel bij ons op het kampeerterrein blijven?

Wij hadden de afgelopen jaren al een stuk of twintig zwerfhonden en gedumpte hondenbabies liefdevol opgenomen

Vandaar mijn spontane ongastvrije reactie. Er zijn een boel verhalen te vertellen over de gevonden honden. Er zijn zelfs hondenvondelingen gevonden. De jongens (de zoons plus vrienden) zaten ’s avonds in de receptie te gamen toen ze steeds rare piepgeluiden hoorden. Ze gingen op onderzoek uit, en vonden een pup van een week of zes bovenop het vuilnis in de container. Hij werd “de Kleine” gedoopt, en groeide uit tot een zeer respectabele maat hond.

Een andere keer vond ik ineens drie héél kleine hondenbabies vlak naast de weg, nauwelijks oud genoeg om bij hun moeder weg te kunnen. Vlak bij de receptie – duidelijk achtergelaten door iemand die wist wat hij deed.

Op een mooie dag moest ik iemand naar het stationnetje brengen, en zag ik op de heenweg een witte hond met een enorm dikke vacht in de julihitte met een kapot-getrokken touw om z’n nek. Ik wist al dat het me niet zou lukken om op de terugweg ijskoud langs ‘m heen te rijden.

Hij werd Wolfje genoemd. Een poolhond met een wolvenkop, twee verschillende kleuren ogen en een schapenvacht, en nog dommer dan Rataplan.

De pas-gevonden zwart-witte Punta zou gelukkig met Irma meegaan

Irma was met haar dochter uit Groningen komen rijden in een felgele bus. Ze waren op een nare camping terecht gekomen, waar ze liefst zo snel mogelijk weer weg wilden. Na even zoeken kwam ze bij ons uit.

“Wat een opluchting was dat” vertelt ze aan Henk, die met zijn camper naast de receptie staat, en die na jaren hier kind aan huis is. (volgende week meer over hem) “Het was lekker rustig, ongedwongen, en je kunt een mooi mozaiekje maken hier!”

We zitten gezellig te kletsen in het decemberzonnetje. Van 11 tot 5 is het heerlijk. Daarna moet je maken dat je in de kleren komt, maar zo is december heel goed te doen. Dochter Sterre en moeder Irma maken een mozaiek om mee te nemen. Dit keer zijn ze met een donkerblauwe Audi gekomen, en hebben onderweg in een hotelletje overnacht.

Punta mocht ook mee, samen met een herdersachtige hond die uit Roemenië meegekomen is. Twee lieve honden, die mazzel gehad hebben dat ze Irma zijn tegengekomen.

Dit keer zijn de enige nieuwe aanwinsten, die mee terug gaan, de prachtige mozaiekjes!

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Instagram, en op Pinterest.