Het ging helemaal op z’n portugees. Ruimschoots op tijd een verzoek van gasten om met oud en nieuw te reserveren. Niks mis mee, zou je zeggen, gezellig een groep gasten met de jaarwisseling. Toen werden het er minder. Toen werden het er meer. Toen werden het er minder. Dan een mail: “We zijn zeker met z’n zessen”, schreef de intiatiefneemster, “en we willen met z’n allen in Palmeira.”

Een stel gasten van deze groep is al eerder geweest, nog niet zo lang geleden

Denk ik stiekem: dat was wellicht de verkenningsploeg. ’s Even kijken of dit een leuke bestemming is voor je ouwejaarsfeestje.

Blijkbaar.

“Ik kan ook het huis ernaast in orde maken”, mail ik nog, “dat is misschien toch comfortabeler?”

De prijs blijft hetzelfde, ik reken gewoon een x bedrag p.p.p.d.

De week daarna kreeg ik een telefoontje: toch maar wel het huis ernaast ook, want de groep breidde zich weer uit. In rap tempo. Dat was het portugese eraan: in eerste instantie zoveel personen, dan meer, dan weer minder, toch weer meer, een jongeman aan de balie die voor nog een paar meer gasten kwam reserveren – totdat ik dacht: ik maak gewoon alles in orde, en dan zie ik wel hoeveel mensen het uiteindelijk worden.

Het is een groep jonge mensen

Ik schat halverwege de twintig. De jaren dat je nog heel makkelijk bent in die dingen. Er kan er makkelijk eentje op de bank slapen, en de slaapzak nemen ze zelf wel mee. Ze regelen hun eigen eten, hun eigen ontbijt, en hun eigen vermaak. Muito obrigado.

Ik ben erg dol op zelfstandige gasten

Zeker met Oud & Nieuw. Ik heb weleens een hele avond lang met twee verschillende stellen aan de telefoon gezeten, die het ook heel erg op z’n portugees aanpakten: in je auto stappen en ongeveer in de richting gaan rijden, en tegen de tijd dat je denkt dat je in de buurt bent, gaan bellen: “Ja hallo, we zijn nu hier*, en hoe moeten we nu verder?”

(*hier = waar dan ook)

Dat was lang geleden, vóór de gps, en daar heb ik mee geleerd

Dat was de eerste en de laatste keer dat ik de hele oud & nieuw avond door de telefoon heb geprobeerd te kijken om te raden waar die mensen ongeveer waren, en welke kant hun auto op stond. En dat dan met twee verschillende auto’s. Krap voor het uur U waren ze binnen, en niemand was blij.

Nu wel – alle gasten zijn blij en in een feeststemming

Wij zaten met ons groepje aan de éne kant van de weg feest te vieren, zij aan de andere kant. Aan het begin van de avond zette één van hen tamelijk hard muziek aan, wat mijn zoon Broes herkende als Daft Punk.

Geen vervelende muziek – ik ben een ouwe muts wat dat betreft en ik vind het al snel fabrieksherrie, die moderne muziek – maar toch wel dat ik met enige schrik bedacht: O jee, ja, dat is waar ook, dat kan ook nog. Dat ze de hele avond keihard muziek gaan draaien. Tot diep in de nacht zelfs.

Maar nee. Gelukkig voor deze ouwe muts was het met die ene uitbarsting van een minuut of 10 bekeken. Het ging weer uit, en “zij van de overkant” feestten op de ouderwetse portugese manier: met veel kletsen en lachen, en zingen. Portugezen zijn heel goed in feesten, zingen, dansen en lachen. Vergis je niet hoe belangrijk dat is in een mensenleven!

Portugal, gidsland van Europa in het levensgenieten

Wij waren zelf natuurlijk ook aan het kletsen en lachen (nee, niet zingen), maar toch vang je dingen op. Dat geeft een heel gezellig gevoel. Prettig om te weten dat er aan beide kanten van het dorp volop genoten wordt van het leven!

Tegen twaalven begon er een pannendeksel concert aan de overkant. “We moeten maar kijken hoe we het servies terug vinden als ze weg zijn”, merkte Broes droog op. “Het klinkt niet als brekende borden”, zei ik lachend, “het is een mooie traditionele manier om de boze geesten te verjagen. Prima! Zo te horen zijn die allemaal nu wel weg!”

De boze geesten verjagen is een beetje uit de hand gelopen

Tenminste, hier valt het nog wel mee. Er is een groot vuurwerk van gemeentewege in Figueira da Foz, maar daar konden we niks van zien. Aan het begin van de avond had de bijna volle maan nog in al haar majesteit aan de hemel staan schijnen, maar tegen middernacht was het heiig geworden.

Er was een liefhebber aan de andere kant van de vallei die ons op een mooie siervuurwerk show tracteerde. Dankjewel!

Alle goeds voor jullie allemaal – dat 2018 maar een stralend jaar mag worden!

.

.

.

.

.