Neenee, de Kerstman heeft niet hier gezeten … en het was niet zo dat we gespannen wegdoken bij het geluid van een auto. Zo erg was het nou ook weer niet, met dat onderduiken. ’t Was nou ook weer niet zo dat het hele dorp propvol zat met onderduikers. Er waren een paar hier en daar, een enkeling en een familie, een stel en een paar vrienden.
Er is trouwens toch geen ontkomen aan, want de kerkklok luidt elk uur met het welbekende: “Stille nacht, heilige nacht”.
Nu kun je dat nog zien als authentiek, idyllisch en landelijk
De jaren hiervoor was het “Jingle Bells”. Elk uur een beetje klungelig uitgevoerd, alsof er een kind dat het nog moet leren aan het klokkenspel zit. Ping-ping-ping, ping-ping-ping …. blèblèblèblèblèblè … en dat begint dan half november, en gaat tot half maart door. Dan heb je waar voor je geld, want die bandjes voor de klokkentoren staan wel op de begroting van de alsmaar inkrimpende kerk. Er zijn er inmiddels nog maar twee die elk half en heel uur slaan.
Stille Nacht is een stuk minder indringend en opdringerig, als je dan per se het klassieke Avé Maria moet vervangen vanwege de feestelijkheden
Verder valt het reuze mee. Als je niet naar de winkels gaat, of naar de stad, kun je de Kerst in de buitengebieden nagenoeg negeren. Hoewel ik het wel leuk vind om in de dagen vóór Kerst naar de pastelaria te gaan of naar één van de kleine familie-supermarkts in de buurt, en bij het afscheid naar iedereen te roepen: “Bom Natal à todos!” Een groepje koffiedrinkers hield zelfs op met hun gesprek, en riepen hartelijk een “Bom Natal” terug. Totale vreemden. Leuk hoor.
Op Kerstavond zitten we bij een groot kampvuur buiten bij het veld, met een goed glas en een leuk gesprek
Uit m’n ooghoek zie ik kleine silhouetten naderen. “Hee Elijah!” groet ik het eerste silhouet, “alles gut mit ihnen?” Daar komt Malou ook, en een beetje achterop, want ze moet de kleine die niet zo heel klein meer is, dragen, komt Ruth. “Olá boa noite, fröhliche Weihnachten! How are you?”
Ze gaan hun traditionele Kerstwandeling maken terwijl pappa Jens aan het koken is, en strakjes “… dürfen wir unsere Geschenke auspacken!” Malou danst op en neer, terwijl Elijah aan de wandeling begint – hoe eerder je gaat, des te eerder bem je terug. Hij heeft het idee dat de Kerstman misschien wel wat Lego achtergelaten heeft ….
Ze vinden het een mooi vuur. Helemaal eens, gemaakt door Martin die als echte buitenman zelfs nog van nat hout zo’n prachtige vlammenzee kan maken. Hij zat vanmiddag nog in de lindebomen, en vanavond fikt het al. Dit is volgens mij een win-win-win-win: weinig Kerstsfeer qua kitschlichtjes en verplichte familiediners, gezellig gezelschap, de houtwal opruimen en geweldige fik.
Daar komt Christina ook nog even een praatje maken, en brengt een bosje salsa mee. Dat gaat morgen in de eigengemaakte soep.
Mijn Kerst kan niet meer stuk! Helemaal prima zo met die onderduikers.