Ik ga meestal staren. Dat is een teken dat ik zelf ook ontspannen ben, tijdens de massage

Vandaag viel het me ineens op. Het was weer de eerste massage sinds een tijdje. In de winter komen er niet zoveel mensen langs, maar wordt het mooi weer, dan nodigt dat meer uit.

Blijkbaar.

Ik vraag altijd naar een eventuele medische historie

Een hernia operatie, een blessure, artrose – het zijn dingen die je even moet weten. Er is weleens iemand geweest met een gat in zijn rug, die had een kwaadaardig melanoom moeten laten verwijderen.

Nu is dat niet iets wat je per se moet weten voordat je gaat masseren, maar het is toch een verrassing.

Ooit had ik een vriendje die fysiotherapeut was. Hij was eigenlijk een beetje te oud voor mij, maar het was een tijdje heel gezellig. Ik geloof dat fysiotherapeuten je tegenwoordig alleen nog maar aansluiten op vibrator-achtige apparaten, maar in die tijd masseerden ze nog.

En – dat weet ik inmiddels uit ervaring – na een massage of vier, vijf, ben je echt wel even op.

Hij wilde graag een ontspannende massage

Hij was nogal lang, en de tafel. al stond-ie op z’n hoogste stand, was eigenlijk nét effen te laag. Dan sta je op een rottige manier gebukt, en dat kost je je rug. Na de eerste keer begon hij al te zeggen dat ik een cursus sportmassage moest gaan doen, maar dat schreef ik toen op het conto van “hèhè, eindelijk lekker ontspannen”.

Na de zoveelste keer zei hij het voor de zoveelste keer, en toen heb ik maar geluisterd. Ik deed een cursus sportmassage. Het is inmiddels al 100 jaar geleden, dus ik weet allang de namen van al die spieren niet meer, en wat ik er verder geleerd heb, maar de massagetechniek zit in je vingers. Dat is net zoiets als schaatsen – dat verleer je nooit meer.

In de jaren erna kwam het steeds weer op, die massages

Zullen we het vergelijken met de griep? Van tijd tot tijd komt het op. Zoiets. Ik deed nog ’s een cursus “intuitief masseren”, nog ’s een andere: “hotstones” en “shiatsu”. Een vrijwilliger leerde me in de 6 maanden dat hij hier was de techniek van stoelmassages. Ook een vorm van shiatsu. Een gast leerde me “Hawaiaanse strijkmassages”.

Het enige dat ik nooit geleerd heb, is over iemands rug lopen op de Thaise manier

Nu ben ik ook niet zo klein en tenger als die thaise dametjes …

Na ruim 30 jaar maak ik er een rommeltje van. Ik vraag naar eventuele medische akkefietjes, en verder voel ik het wel. En ik doe eigenlijk in principe altijd hetzelfde rondje. Helemaal over je lijf.

Eerst de rug, even de olie verdelen

Dan eerst ’s even rustig naar beneden. Dan weet ik al heel veel. Hoe je spieren spanning opnemen. Waar die spanning vandaan komt. Of het stress is, of dat je spieren hard gewerkt hebben. Of je een nerveus type bent, of juist kalm. Of je een cholerisch type bent, of een warmbloedig mens. Of je veel vasthoudt. Of je een introvert bent. Of je een roker bent. Of je een drinker bent. Of je een beetje gelukkig bent.

Er valt veel te voelen aan een mensenlichaam

Het was weer een tijdje geleden. Vandaag was weer de eerste keer. En ondanks dat alles hetzelfde was – dezelfde massagekamer (genaamd “De Grot”), dezelfde tafel, dezelfde muziek van de Tibetaanse monniken die altijd met hun gezang zoveel bijdragen aan de ontspanning, dezelfde olie van Weleda, was het alsof ik het voor het eerst deed.

En wat het opvallendst was: ik hoef er niet over na te denken. Het gaat inderdaad volkomen intuitief. Helemaal vanzelf. Sterker nog: hoe minder ik denk, hoe beter het gaat. Dan ga ik staren.

En meestal doe ik dan mijn ogen dicht. Kun je nog beter voelen.

Als het klaar is, doe ik zachtjes een handdoek over mijn slachtoffer heen, en sluip ik weg. De beste massages zijn die, als ik de mensen daarna moet wakker maken.

(En dat is bijna altijd.)