… en ik durf te klagen over de burgemeester van de gemeente, die mij in een persoonlijk gesprek recht in mijn gezicht dingen belooft en vervolgens niets meer communiceert over hoe dit vervolgd gaat worden, zodoende mijn vertrouwen in politici ongelooflijk op de proef stellend …. terwijl ik de afgelopen dagen verhálen gehoord heb over de toestanden in Zuid-Afrika …. oioi, daar het die honde nie brood daarvoor gehad nie.
Ik realiseerde me niet eens, dat wij in het veiligste land van Europa wonen (op IJsland na dan)!
Een mens heeft zo nu en dan weleens een dingetje met een bureaucratische instelling, en de trouwe lezers van dit blog weten wat een fan ik ben van bureaucratie
Behalve de gemeente, die dingen belooft die wellicht ooit gaan gebeuren, hadden we even een kleine paniekaanval over de verbinding met de buitenwereld. Onze internetprovider stuurde een nogal onbegrijpelijke brief met veel artikels – artikel nummer zoveel van die-en-die datum lid 16, ad B van wet nummer zoveel, en als we niet zouden reageren voor eind augustus, dan werd – wellicht – eenzijdig de verbinding verbroken.
Het zou zoveel schelen als ze dit soort brieven in begrijpelijke mensentaal zouden opstellen
Inmiddels is dat gelukkig weer opgelost, want een mens kan toch niet meer zonder internet!
Dat gaat dan in Zuid Afrika een beetje anders, hoorde ik van Athol, die een paar keer gezellig een praatje kwam maken.
Athol is de vader van een Zuidafrikaanse familie die een tijdje onze gast is. Boeiend hoor, om verhalen te horen over hoe het “daar” gaat. Daar kan het je zomaar gebeuren dat je internet/telefoonverbinding afgesloten wordt, zelfs zonder voorafgaande onbegrijpelijke brief, en dan mag je dat aan het loket gaan uitleggen.
Eerst in een rij van 10 meter de halve ochtend wachten, en dan te horen krijgen dat je een boete van 25.000 rand moet betalen. Ja, natuurlijk begrijpt de persoon achter het loket ook wel dat dat een vergissing en onzin is, maar zie het maar weer recht te breien.
Dat kost je een paar dagen intensief werken
Nu kost die bureaucratie mij vermoedelijk ook wel een aantal jaren van m’n leven, in elk geval een aantal jaren levensvreugd, maar we hebben het hier toch wel over een ander kaliber bureaucratie.
In Johannesburg zul je een leuk gekleurd briefje moeten achterlaten als je resultaten wilt, en dat is hier toch wel een gegeven uit het verleden.
Het is mogelijk, dat hier een burgemeester nog steeds gezellig naar een “club” gaat met de plaatselijke aannemer, maar “daar” is dat soort corruptie tot hoog niveau gestegen. En daar heb je dan allemaal last van, want die omkopingskosten moeten ergens vandaan komen.
Athol was fotograaf, nieuws fotograaf
Dat was een pittige baan. Elke dag eropaf om narigheden vast te leggen. Gegijzelde flatgebouwen, moord & doodslag, ongelukken en protestmarsen – heel veel protestmarsen.
“Ik kon het niet meer zien en niet meer ruiken”, zegt hij, redelijk opgewekt, en op mijn verbaasde blik legt hij uit: “Ze steken altijd ouwe banden in de fik. Dat trekt goed de aandacht.”
“Oi, dat stinkt geweldig, getsie”, zeg ik, en ja: “Ja, precies. Ik kon het niet meer ruiken! Gelukkig kreeg ik toen een erfenis. Ik erfde het bedrijf van mijn familie – een handel in antieke scharnieren en sloten voor kasten en bureaus en dergelijke. Daar leven we nu nog steeds van.”
Hij wou graag langs een paar van die ouwe winkeltjes die je hier nog steeds hebt
Leuk! Ik ben daar ook heel dol op, maar er zijn er niet meer zoveel van. In Soure is nog één overlevende, maar in Coimbra kun je nog wel terecht, al moet je dan wel weten waar je heen moet.
Ze waren blij met mijn tips. En blij met de rust in de Termas
Kan ik me wel iets bij voorstellen. Portugal is één van de veiligste landen ter wereld, en staat op de 1e plaats in Europa. (Nou ja, okee, IJsland staat nummer 1, maar telt dat nou echt mee?)
In Lissabon, Porto en Coimbra struikel je over de toeristen, want dat is tot veel meer mensen doorgedrongen. Maar hier in de buitengebieden is het nog steeds rustig hoor. En je ruikt hier zelden verbrand rubber van in de fik gestoken banden ….