Ik kocht deze eucalyptussen toen ze nog kleine sprietjes waren, voor 10 cent per stuk

We hadden het uitgebreid behandeld: hoeveel water eucalyptussen opzuigen. Toen ik voor een makelaarskantoor werkte, in de voorbereidende fase van onze emigratie, kwam ik een paar keer bij een casa-murada-com-quintal (ik zat bij de afdeling rústico) waar de toekomstige voormalige eigenaar aangrenzend een eucalyptusbos had geplant.

Eén keer was daar ook een heel diep gat in de grond bij, waarover de toekomstige voormalige vertelde dat het vroeger helemaal vol had gestaan, maar sinds hij op dit stuk land eucalyptus had geplant, je het waterniveau kon zien zakken. Zó veel drinken die bomen dus.

We konden het bijna zien zakken toen we bij dat gat stonden. (Portugezen kunnen nogal breedsprakig zijn.)

Later, toen we het hadden over het ontwateren van de velden (die toen nog bij de Termas hoorden, maar die we later hebben verkocht, want wat moeten wij stadse bleekneusjes met velden) schoot me de herinnering van die eucalyptussen te binnen.

Het was inmiddels duidelijk dat heel Portugal vol staat met eucalyptus, maar dat dat het land niet veel goed doet

Het droogt het hele land uit. Nu waren wij daar precies op uit: uitdroging. Inpolderen die handel, als waardige nazaten van Jan Leeghwater, maar dan op een andere manier.

Vandaar dat ik op de markt die sprietjes kocht en ze langs de slootkant plantte. ‘k Heb er per ongeluk nog een paar omgemaaid toen ze nog klein waren en verstikt dreigden te worden door het riet. Ondanks de ongewilde uitdunning stonden ze nog steeds redelijk dicht bij elkaar.

Daar hebben ze zich helemaal niets van aangetrokken.

Die eucalyptussen zijn in zo’n 17 jaar bijna tot in de hemel gegroeid

Ik had vaag in m’n achterhoofd dat ik ooit nog ’s (vanuit de hemel dan) een achterkleinkind zou horen zeggen: “Ja, die heeft mijn overgrootmoeder nog geplant!” – en dan zouden ze heel mooi en oud en dik zijn geworden.

Helaas. Het Lot had iets anders voor ogen met die eucalyptussen

Afgelopen herfst hadden we Leslie te gast. Leslie de orkaan. Daardoor zijn er een stuk of 4 omgewaaid, en op het dak gevallen. Gelukkig was de schade beperkt, maar als we extremer weer mogen verwachten vanwege de klimaatverandering, dan is het niet zo slim om Hele Hoge Bomen te dichtbij je huis te laten staan.

Ze hadden nog wel hun best gedaan, waarschijnlijk in samenwerking met Broes z’n beschermengeltje, want ze waren precies op de betonnen rand van het dak gevallen. En ze waren niet afgebroken of neergeplofd, ze waren langzaam omgezakt. Zei de verzekeringsagent.

De afgelopen week voelde ik me als Idéfix

Buurman Josué had iemand geregeld die ze zou omzagen en weghalen. Dat was in een vloek en een zucht gebeurd. Ik had de neiging om erbij te gaan zitten janken – als Idéfix.

Ik kan maar niet aan het uitzicht wennen. De lucht is zo kaal. Alleen maar blauw, zonder toppen en takken.

Het was verstandig. Maar soms is verstandig helemaal niet leuk.