Ik zie haar nog het badhuispad afkomen, met een mij onbekende magere zwart-witte hond aan een rafelig touw, en zij met een stralend gezicht. “O nee!” was mijn spontane reactie, “Neenee, ik wil geen zwerfhond meer erbij!” “Maar ik wel!” antwoordde Irma opgewekt en onaangedaan, “het is een schatje, en ik noem ‘m Punta. Hij […]
Mozaieken in de zon met bekende sterren Read More »
Ze sluipt weg als ze me ziet aankomen. Daar trappen we niet nog een keer in – heel vriendelijk en lief doen, en je dan achter mekaar in een afgesloten bak zetten die gaat bewegen. Doodeng! En je weet niet wat er gaat gebeuren. Die mensen zijn onberekenbaar. Het ene moment zijn ze vriendelijk en
… komt een hond bij de dokter … Read More »
Ik had ze al ’s vanuit m’n ooghoeken gezien. Twee kleine rakkertjes bij onze drie grote ezels. Ik had er verder niet zoveel aandacht aan geschonken, waarschijnlijk uit de auto gezet. Dat gebeurt zo vaak. Babyhondjes zijn niet echt een geschenk van de hemel hier. Wat moet je met babyhondjes? Niemand wil ze hebben. Zeker
Schattige babyhondjes Read More »
Ooooo, waarom gebeurt toch altijd alles tegelijk? Je kunt je bij wijze van een uur lang zitten te vervelen, en dan ineens komen verwachte gasten aan, staat er iemand voor je neus die tóch handdoeken wil huren, een ander die een informatie wil, komt de volgende wat vragen en wil een weggaande afrekenen. Plus een
Verhoudingsgewijs krijgen we hier veel (multi-)getalenteerde vrijwilligers en gasten binnen. Waarschijnlijk aangetrokken door alle eye-candy dat er al gecreëerd is de afgelopen jaren. De eerste keer dat Bruno kwam, was het een spannende combi, want ik had een groepje van vier jonge meiden in huis. De vier kwamen uit alle windstreken, Duitsland, Canada, Frankrijk en
Multi-getalenteerde vrijwilligers Read More »
