Het leukste wat mijn zus en ik doen tijdens mijn jaarlijkse visite aan Nederland, is tweedehands shoppen.
Gaan we alle tweedehands winkeltjes in de omgeving af
Ik ben dol op tweedehands winkeltjes. Je vindt er de prachtigste, gekste, bijzonderste dingen. ‘k Heb wel eens een antieke arreslee gezien, om maar wat te noemen. Niet mooi, wel bijzonder. En verder een heel scala aan kasten en banken en eetkamersetjes, plus alle vondsten in de boekenkasten.
In Portugal zijn tweedehands winkels heel schaars. En duur.
Ze noemen hun waar al snel “Antiquidades”, en dan betaal je helemaal de hoofdprijs. Op sommige weekmarkten zie je wel ad hoc verkopers van – excusez le mot – opgepimpte zooi. Kandelaars, beeldjes, een wasbord, je kent het wel. Als je er bent, kan het een leuke aankoop lijken maar als je ermee thuis komt, dringen sommige vragen al snel aan je op.
“Wat bezielde me in ’s hemels naam? Had ik een attaque? Wat moet ik ermee?”
Je stopt het weg in een vergeten hoekje, en dat is dat. Ik heb het tweedehands concept hier dus gewoon helemaal uit mijn bestaan geschrapt. Jaren geleden was er een aardige winkel bij Coimbra, waar ik ooit een prachtige houten kast zag waarvan uit je vast Narnia kunt bereiken, maar ik had geen huis dat eromheen past, dus jammer dan.
Eén van de aantrekkelijkheden van het tweedehands shoppen is natuurlijk, dat je wellicht weliswaar thuis met vraagtekens komt te zitten waarom je dit in vredesnaam hebt aangeschaft, maar je bent in elk geval niet failliet.
Op zich kun je prima leven zonder tweedehands winkels
Maar! Vorige maand ging de wasmachine kapot. Daar begon het allemaal mee. Ik zorg altijd goed voor mijn dingen, o.a. omdat ik een hekel heb aan het stante pede moeten kopen van nuttige zaken. Een wasmachine kost een halve rug*, dus het loont wel even de moeite om te kijken wat je het beste kunt kopen.
Ik stuurde een appje naar vriendin Paula, die alles en iedereen kent in de wijde omtrek.
“Wasmachine stuk. Heb je nog een goeie tip?” Direct kwam er een foto terug van een goudkleurige ijskast, met het berichtje: “Tweedehands, vlakbij, nagekeken en al. Doet het prima. Ze hebben ook stapels tegels.” Logisch dat ik dubbel geinteresseerd was. Tweedehands en tegels ook nog. Hee! Waar? Hoe? Wat? En wanneer spreken we af om ’s te gaan kijken.
Nog een derde reden: het is een associação die ex-verslaafden weer op weg helpt. Weliswaar op christelijke grondslag, maar allez, je kunt niet alles hebben. Drie redenen om er ’s langs te gaan. Vier, want ik heb Paula al een tijd niet gezien, en haar (geweldige) huis ook niet. Maar daarover volgende keer meer.
Maandag worden de wasmachine en de keukenkasten gebracht. De tegels kon ik zelf meenemen
Weet je nog, in het gulden tijdperk? Een piek, een riks, een joet, een geeltje, een meier, en een (rooie) rug.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.